023 Fay lè Animalia

Pijnlijk wrijf ik over mijn hoofd en kijk dan omhoog richting de gene waar ik tegen aan liep. Voor me staat een gespierde jongen met bruin haar en de prachtige kastanjebruine ogen. ‘Sorry’ stottert hij en hij reikt zijn hand naar me uit en ik neem hem gewillig aan waarna ik weer oog in oog met hem sta. ‘Maakt niet uit’ antwoord ik ‘het was ook een beetje mijn schuld’ waarna hij weer een glimlach op zijn gezicht komt. ‘Ik ben Fay’ stel ik me zelf voor. ‘Mijn naam is Timon, in werk hier als stalhulp’ ‘O, wat gaaf ik hou echt van paarden’ zeg ik vrolijk en dan neemt Timon me mee naar de stallen. Het is eigenlijk al heel laat, een uur of 2 geloof ik maar door al die gebeurtenissen zou ik toch niet kunnen slapen.
Eenmaal in de stallen aangekomen gaan we lekker samen de paarden borstelen, klinkt raar hé? Paarden borstelen op 2 uur ‘s nachts. Maar dieren kunnen je toch nooit vervelen? Dus gaan we samen de paarden borstelen en zo kom ik veel over hem te weten. Timon is echt super lief en hij begrijpt me ook echt. Zelf is hij ook wees geweest, maar mister Magic heeft hem onderdak gegeven in ruil voor dat hij hem zou helpen in de stallen.
Als we klaar zijn gaan we samen op de hooizolder zitten en vertellen we elkaar nog allemaal verschillende dingen over ons zelf. Ik vertel hem ook over het gedoe in de stal met Aine en Evelyne. Hij lach zowat in een deuk. Tot ik hem met een zogenaamd boos gezicht aan kijk en hij al gouw weer stopt met lachen, maar even later schieten we allebei al weer een de lach. Ik weet niet wat het is maar ik voel me zo op gemak bij deze jongen, het is net alsof ik hem al jaren ken.
Als ik dan begin over de schilderijen kijkt hij even bedenkelijk. ‘Jullie lijken inderdaad wel op de meisjes van de schilderijen en ik heb in de tuin trouwens ook struiken van jullie gezien’ ‘Echt waar’ vraag ik verbaast ‘Ik dacht dat ik het me gewoon had verbeeld van die schilderijen, of dat ik gewoon simpel weg gek was geworden’ lach ik ‘maar jij hebt het dus ook gezien’ ‘Jep’ lacht hij mee. ‘Maar wat betekend het’ vraag ik me af. ‘Ik heb mister Magic er wel een keer over horen praten, hij had het iets over voorspellingen, voorspellingen voor de toekomt’ Even kijk in hem dan verbaast aan ‘Voorspellingen voor de toekomst, maar wat zouden wij in hemelsnaam in zo’n oorwoud moeten doen’ zeg ik dan. ‘Ik weet het niet Fay, ik weet het niet, maar we komen er samen we achter’ dankbaar kijk ik hem aan en hij trekt me in een knuffel. Zachtjes voel ik de kriebels in mijn buik maar ik besteed er veder niet zo veel aandacht aan en even later val ik voor de tweede keer deze nacht in de stal in slaap.