021 Fay lè Animalia

Op eens hoor ik stemmen en er klinkt een luide gil. Ik krijg een zak over mijn hoofd getrokken en met een harde klap kom ik met mijn hoofd tegen de achter kant van de stal. Ik ben nog half slaapdronken, dus het duurt even wat voordat ik door krijg wat er gebeurd. Nou ja eigenlijk weet ik het niet precies. Word ik ontvoerd of zo, ik raak in paniek en begin te spartelen en om hulp te roepen. ‘Help, Help’ roep ik hard. ‘Fay’ klinkt dan een vragende stem. De zak word weer van mijn hoofd getrokken en ik zie dat er twee mensen voor me staan. Maar wie? Ik heb geen idee, ze komen me vaag bekend voor. Maar ik heb het even te druk met wat anders. Ik heb het hartstikke benauwd en begin zachtjes te hyperventileren. ‘Fay, gaat het’ klinkt nu een bezorgde stem. Maar ik kan even niet antwoorden. Dit is allemaal een beetje teveel voor me en het word langzaam zwart voor mijn ogen.
Even later word ik weer wakker en ik zie dat ik in de kamer van Elyvene lig. Ze staan voor me te kibbelen. Maar als ze zien dat ik weer wakker ben geworden vraag Elyvene bezorgt hoe het met me gaat. Even flitsen de beelden van gister avond van gister avond weer door mijn hoofd, ik rijdend op Ziggy, een zak die over mijn hoofd werd getrokken, en vervolgens Aine en Elyvene die me in de stal bezorgt aankijken. Als antwoord op Elyvene knik ik zachtjes en haal dan even diep adem. ‘Ik denk dat ik maar eens ga slapen’ antwoord ik dan weer en nog steeds een beetje verwaast loop ik de kamer uit.
Op de gangen richting mijn kamer loop ik weer langs de gang met de schilderijen en ik bestudeer het nog een goed en op eens springt er een schok van herkenning door mijn hoofd. Die meisjes, dat zijn wij. Ik, Aine en Elyvene. Maar dat kan toch niet? Verbaast en nog steeds in gedachten verzonken loop ik de verder de hal door tot ik met een knal tegen iemand op bots en op de grond val.

Rara wie zal het zijn?