08. Ophangen

      De informatie op het internet was overweldigend en ik wist niet waar ik moest beginnen. Er waren duizenden sites over geesten – misschien miljoenen en op de meeste stond er enkel maar zever en belachelijke tips over hoe je ze kon oproepen. Glaasje draaien – naar een kerkhof gaan – het waren niet de dingen die ik allemaal nodig had en zuchtend sloot ik mijn laptop met een luide klap dicht, om hem na enkele seconden opnieuw te openen en verder te zoeken. Soms vond ik informatie die me nuttig leek – soms vond ik enkel grappige dingen die ik lachend weg klikte. Soms vond ik dingen die me konden helpen – soms vond ik tips over hoe ik met ze kon samenleven.
      Ik probeerde de verhalen te ontrafelen en begon me af te vragen of het wel mogelijk was – sommige mensen beleefden onverklaarbare dingen die me bijna onmogelijk leken.

En wat gebeurde er dan met mij – juist, precies hetzelfde.

      Zuchtend sloot ik mijn laptop en nam het lijstje vast. Mijn vingers gleden over het papier en mijn ogen namen de woorden nauwkeurig in mijn me op. Er waren vele mogelijkheden – wegsturen, negeren.

Maar samenleven? Neen – bedankt!

      Ik ging onmiddellijk naar de winkel. Dromenvangers, enkele pakken zout – ik stal zelfs wijwater uit een kerk en bedankte de priesters om deze de hele dag open te houden. Ik beloofde mezelf om wat geld te schenken aan het goede doel om mijn misdaad goed te maken.
      In mijn appartement hing ik onmiddellijk de dromenvangers op en sprenkelde ik het zout voor alle deuren en ramen. Het wijwater hield ik in een klein flesje bij me en besloot om een film te kijken.

Love actually.

      Het was Eleanors favoriete film en toen hij zich op de helft bevond, lag ik als een stukje miserie in mijn bed en huilde ik het hele appartement bij elkaar. Ik miste de tijd waar ik gewoon bij Harry sliep en bij hem in bed kon kruipen wanneer ik me slecht voelde.
      Het versterkte de geruchten dat Harry en ik zogezegd een ‘bromance’ hadden, maar toen voelde ik me niet alleen.
      Sinds Eleanor was ik verhuisd omdat ze bijna altijd bij mij was en Harry bracht bijna elke avond een scharrel mee. Het was beter om beiden een eigen stekje te zoeken om elkaar niet in de weg te lopen – en daar had ik nu spijt van.

      Ik zette de film af en gooide de dvd onder de zetel. Zuchtend trippelde ik naar mijn slaapkamer en kroop onder mijn deken, afwachtend op het beruchte uur.
      Mijn hart bleef rustig – ik had mijn ademhaling onder controle en toen ik in de verte hoorde hoe de kerktoren twaalf uur sloeg – opende ik rustig mijn ogen en staarde naar de plek waar ze meestal verscheen.

      Haar lichaam was gehuld in wit en haar haren opgestoken – net zoals de eerste keer. Ik merkte enkele schrammen op die haar lichaam sierden en haar rechterarm was strak naar voren gestrekt – bijna vragend.

      ’Help me, Louis,’ mompelde ze en zette een stap dichterbij.
      Ik knikte en kroop langzaam vanonder mijn deken – het flesje wijwater was stevig in mijn hand geklemd.

En ik deed wat ik gelezen had – contact zoeken.

Omg, ik sta gewoon in de top? Dankjewel! Hier een hoofdstuk waar sommige op wachten hihi Blijf die kudo's geven en jullie krijgen meer!