H66

'Hey Lilith!' Metsa glimlacht naar me, ik glimlach automatisch terug.
'Hi Metsa!' Okal hebben we elkaar gisteravond rond 12 uur nog gezien, we hebben elkaar gemist. Om die gedachte bloos ik een beetje.
'Diamantar, ben je nu alweer gegroeit?' Volgens mij is Metsa een beetje jaloers op dat ik al kan vliegen... De eerste week van Diamantar schoot hij ongeveer per seconde een millimeter de lucht in.
'Waarschijnlijk wel, maar het gaat al slomer. Hoe gaat het met Sorcha?' Ik zie Diamantar naar Sor toe buigen, Sor ziet op Metsa's schouder en piept blij naar hem. Al piept Sor niet zo veel... Sor is een rustige draak en volgens mij is Metsa daar heel blij mee.
'Moet jij Metsa niet nog iets zeggen?' Vraagt Diamantar alleen aan mij. Dat is zo fijn van Rijder en draak zijn, na een week kan je elkaar horen, horen in je gedachten. En niemand anders kan je dan horen praten met je draak.
'Nope,' zeg ik terug. Ik ben er nog niet zo goed in, in gedachten praten, maar ik wordt al beter.
'Metsa, wat zullen we vandaag doen?' Zeg ik opgewonde.
'Ik dacht aan...' En op dat moment trekt hij zijn zwaard. Het is maar een trainings zwaard, niet echt iets waar je echt mee zou vechten, maar wel beter dan een houten. Ik trek mijn eigen trainings zwaard. Dan beginnen we om elkaar heen te draaien, terwijl Sor en Diamantar aan de rand van ons gevecht toe kijken. Ik lach. Het is raar, tegen andere mensen ben ik altijd zo... kortaf, en bij Metsa lach ik de hele tijd.
We draaien om elkaar heen en springen op elkaar af, met magie zijn onze zwaarden bot gemaakt, ze komen niet al te hard aan.
Ik spring naar achteren op de rand van de toren, nog een centimeter en ik zal vallen, maar dan spring ik weer naar voren, op Metsa af. Mijn zwaard maakt een rondje en ik raak hem tegen zijn zijkant.
'Sorry,' lach ik.
'Goeie slag,' grijnst hij. Dan gaan we weer verder. Hij valt aan en ik probeer te blokken. Ik heb het geluk half-elf te zijn want die zijn sneller dan mensen, en mijn beste Metsa is en blijft een mens. Maar hij wordt al beter, ik moet nu toch wel oppassen.
Ik spring weg voor een houw naar mijn been.
'Bijna,' gromt Metsa.
Lachend sla ik hem op zijn schouder, ik draai naar achteren en hou zijn schouders vast. Ik lach hem toe en hij glimlacht terug.
'Oke, jij wint,' zegt hij. Mijn grijns wordt groter en ik leg mijn kin op zijn schouder, hij draait zich om.
'Lilith,' fluistert hij. Hij kijkt me glimlachend aan.
'Metsa,' fluister ik. Ik ben zo dicht bij zijn gezicht... dichter bij dan ooit... Metsa steekt zijn hand naar me uit en raakt mijn wang even aan. 'Metsa,' fluister ik weer.
Dan buigt Metsa naar voren, naar mij toe, hij glimlacht en zijn ogen staan groot en liefdevol. Mijn lippen gaan een beetje open en ik doe mijn ogen dicht.