Hoofdstuk 2 deel B

Hoofdstuk 2 deel 2

Iedereen schrok en verstopte zich, het enige wat ik zag toen ik naar de deur keek was een grote schaduw. Een akelige schaduw. De ogen van de schaduw waren fel groen. Ze gleden kalm over de kamer tot ze plots bij de zetel bleven hangen. ‘Er is een vreemde’ gromde de schaduw. Nial hoestte voor de aandacht van de schaduw te krijgen maar stopte snel toen er een luide brul uit de schaduw kwam. Ik werd lijkbleek. ‘meester sta mij toe om het uit te leggen’ begon Niall en de angst in zijn stem was duidelijk te horen. Zijn vlammetjes waren terug aan. ‘deze man was verloren gelopen in het bos en hij is gew….’ Hij werd onderbroken door een hels gebrul die zijn kaarsen weer deden doven. Niall wende zijn blik naar de grond, Liam zag dit als zijn moment en begon ‘ik wil even melden dat ik hier van bij het begin al tegen was, maar ze luisterden niet, ze luisteren nooit’ zei hij maar ging niet verder toen hij de ijzeige blik in de ogen van zijn meester zag. Ik besloot me langzaam om te draaien, toen zag ik hem, het was geen mens het was een beest een afschuwelijk lelijk beest. Mijn ogen vielen bijna uit mijn kassen en ik moest mezelf eraan herinneren dat ik moest ademen.

‘Wie ben je, wat doe je hier’ gromde het beest. Ik probeerde op te staan mar zakte door mijn knieën mijn been bloedde nog steeds en deed ongelofelijk veel pijn. ‘ik was verloren gelopen en ..’ begon ik maar werd onderbroken ‘je bent niet welkom hier’ gromde hij. ‘het spijt me’ verontschuldigde ik me. Ik kon het niet laten om te staren en dat was de grootste fout die ik ooit had gemaakt. ‘Waar staar je naar’ gromde het beest luider dan tevoren. Vlug keek ik naar iets anders. ‘n-nergens naar’ stamelde ik. Hij kwam dichter en leunde met zijn gigantische lijf over mij zodat ik aan de grond geplakt was. ‘dus je bent gekomen om naar het beest te staren’ gromde hij. ‘alstublieft was het enige dat ik kon zeggen. ‘ik zal je een plaats geven om te blijven’ gromde hij weer toen hij me bij mijn kraag meesleurde. Ik zag de angstige blikken van de meubels op ons gericht. Ik hoorde Niall nog zeggen ‘dit is niet goed’.

Niemands P.O.V.
‘wat zei ik, hij is thuis’ riep ed. ‘wil je wel is zwijgen, stomme idioot! We weten niet of hij ons hoort’ zei Zayn terug toen hij op het achterhoofd van ed klopte. ‘die jongen krijgt zo de verassing van zijn leven’ fluisterde ed toen hij over een ganzenei wreef. ‘daar ben ik zeker van’ grinnikte Zayn met een valse glimlach. Toen draaide hij zich om en liep uit de bosjes, ‘danku, dat jullie allemaal zijn gekomen op deze bijzondere dag’ riep hij tegen de menigte van mensen die er stonden niet ver van Louis huis. Een paar mensen lachten en Zayns valse lach werd breder. ‘Maar eerst, voor we kunne starten hebben we de jongen nodig.’ Riep hij terug. Iedereen juichte luid. De eerste rij studenten hielden emmers met ene mengeling van honing, lijm en siroop vast, de tweede rij hadden emmers met glitter, veren en zand. Cher stond in de hoek met een videocamera en een brede lach op haar gezicht. ‘ mensen met de emmers met lijm enzo verstoppen zich dicht bij het huis maar zorg ervoor dat hij je niet door het raam kan zien, zodra de deur opengaat gooien jullie de emmers leeg over hem en dan komen de anderen met de emmers met veren enzo jullie gooien ook jullie emmers leeg over hem. Dan komen de ergste, de jongens met de stinkbommen komen als laatste en Cher jij zorgt dat je uit de buurt blijft maar toch op een goede plaats staat om zijn gezicht te filmen’ commandeerde Zayn.

‘en als alles gedaan is moeten we zo snel mogelijk weg’ … ‘Iedereen klaar?’ riep hij.
Louis P.O.V.
Ik zat in de zetel van Paul toen ik mijn schoenen uit trok, ik had een cd opgezet en de cd-speler op tafel gezet. Ik stond op het punt om mijn ogen dicht te doen en een dutje te doen toen er plots op de deur werd geklopt. Was Paul iets vergeten vroeg ik mezelf af. Ik lachte in mezelf het zou me niets verbazen moest hij iets vergeten zijn.
Ik keek door het kijkgat en zag niemand minder dan Zayn Malik, ik schrok toen hij door het kijkgat naar binnen probeerde te kijken zijn hoofd was zo raar. Met een zucht besloot ik de deur te openen. ‘wat een.. leuke verassing Zayn’ zei ik sarcastisch al wist ik dat hij dat niet door had toen hij mij zijn brede lach liet zien.

‘ja he, ik zit vol verassingen, weet je elke jongen in deze stad zou nu in jou schoenen willen staan’ zei hij met een brede grijns op zijn gezicht. Ik was niet dom maar hier begreep ik niks van waar had hij het toch over? Hij duwde me opzij en liep het huis binnen ik rolde met mijn ogen en zuchtte toen ik de moddersporen zag die hij bij elke stap achterliet.
‘en waarom zouden ze in mijn schoenen willen staan’ vroeg ik ongeduldig aan Zayn die meteen in de lach schoot. ‘omdat dit de dag is waarop al je dromen uitkomen’ legde hij uit. ‘ ik tilde mijn wenkbrauwen op ‘oh? Wat weet jij over mijn dromen Zayn’ vroeg ik met een stem die leek alsof ik met een vijfjarige aan het praten was, wat hij duidelijk niet door had. Hij bleef doorlopen en plofte in Pauls zetel neer. Hij schopte zijn modderige schoenen uit en keek naar mij. ‘Beeld je eens in, een rustig huis gevuld met spiegels en mijn blinkende trofeeën die boven de haard staan, en mijn geliefde die de spiegels en trofeeën poetst terwijl de kinderen met de honden aan het spelen zijn.’ Zei hij dromerig. Ik keek hem vragend aan. ‘we nemer er 6 of 7’ vertelde hij verder. ‘Honden?’ vroeg ik toen ik me even omdraaide en toen ik terug naar hem keek grijnsde hij naar mij wat mij een beetje bang maakte. ‘Nee, Louis! Knappe, stoere jongens zoals ik’ zei hij.

‘stel u dat voor’ mompelde ik zo stil dat hij het niet kon horen, ik stond nu tegen de muur geleund. Hij stond op en liep naar mijn hij bleef een meter voor mij staan. ‘en weet je wie die geliefde is?’ vroeg hij. Hij tilde een wenkbrauw op. Ik fronste, ik had medelijden met het meisje dat hij in gedachten had. Ze moest met hem haar hele leven door brengen. ‘laat me even denken’ zei ik. Hij liep dichter naar mij en stond nu maar een par centimeters van mij af. Hij legde zijn voorhoofd op de mijne en ik slikte diep, wist hij het? Maar hoe? Heeft hij het aan iemand anders doorvertelt? Waarom stond hij zo dicht?
‘ik zal je een hint geven’ fluisterde hij toen hij naar voor leunde en

ik kon zijn adem op mijn lippen voelen toen ik nog net op tijd wegdook en naar de voordeur liep. Hij volgde mij alsof hij een kat was en ik was zijn prooi. ‘wow zayn ik ben gen homo’ zei ik snel. ‘ ah neeh?’ zei hij met een gemene blik in zijn ogen. Ik stapte naar achter toen ik tegen de deur liep ik stond nu met mijn rug tegen de deur en kon nergens naartoe. Hij kon het niet weten zei ik meermaals in mijn gedachten tegen mezelf. Hij leunde weer naar voor en deze keer voelde ik zijn lippen en ik voelde meteen mijn middagmaal naar boven komen. Nog voor hij me echt kon kussen zocht ik naar de deurknop en draaide hem om, ik sprong nog net op tijd weg en hij viel met zijn gezicht recht in de modder. ‘ik verdien je gewoon niet Zayn’ zei ik met een glimlach en een over gereageerde zucht. En opeens kwamen er van alle kanten jongens met emmers naar hem toegelopen ze gooide lijm, siroop en honing over hem uit. Ik deed snel de deur toe en liep naar het raam.

Daar waren de jongens met de veren en glitters. Toen ze weg waren liep ik terug naar de deur en deed hem open. Met wijde ogen en een grote lach op mijn gezicht keek ik naar hem, hij was bedekt met glitters, veren en zand. En nog van alle andere dingen. ‘Zoals ik al zei ik verdien je gewoon niet Zayn, misschien moet je langs de flamingos in de zoo passeren misschien dat zij iets in u zien’ zei ik zonder mijn lach in te houden. Ik liep terug naar binnen toen ik een schreeuw hoorde. Vlug keek ik door het raam en zag andere jongens balonnen gooien. Maar toen drong te stank ik mijn neus, ik rook de walgelijke geur van rotte vis, eieren en weet ik veel wat nog. Ik glimlachte en negeerde de stank. ‘stinkbommen, goed idee’