063

Logan Thom Roosevelt

Een paar dagen geleden heb ik Liam in elkaar geslagen en ik heb alles behalve spijt. Die jongen verdient het. Nog nooit heb ik iemand zo gehaat. Hij heeft mijn leven verwoest, hij zorgde ervoor dat ik van school werd gestuurd en dat ik bij mijn vader moest gaan wonen. Door hem ben ik mijn vrienden kwijt. Die willen me nooit meer zien, alleen maar omdat ik volgens hen te ver ben gegaan met de pesterijtjes en dat terwijl ze zelf meededen! Iemand moet toch het pispaaltje zijn op school en toevallig was dat Liam voor mij. Helemaal nadat hij eruit lag bij X Factor. Wie gaan nou auditie doen bij een verschrikkelijk tv programma, nou hij dus. Mijn vader weet van de pesterijtjes en daarom zijn we verhuist naar deze streek. Wat dichterbij mijn moeder, zodat ik haar makkelijker kan bezoeken. Wie had ooit gedacht dat ik Liam hier tegen zou komen, niemand. Ik vraag me af wat hij hier eigenlijk doet? Zover ik weet woont hij nog gewoon bij zijn ouders in Wolverhampton. Al deze gedachten dwalen al dagen rond in mijn hoofd, sinds ik Liam in elkaar heb geslagen. Gelukkig weet mijn vader hier niets vanaf anders had hij me meteen naar een kostschool gestuurd. Het plannetje dat in mijn hoofd zat, een paar weken geleden, is er nog steeds, maar ik begin te twijfelen. In mijn eentje is er niets aan om mensen te kwetsen en pijn te doen. Met een groepje vrienden, waar je je vaak stoerder gedraagt, is het veel leuker. Het is alsof je in je eentje een komedie film aan het kijken bent, met een groepje wordt er vaak al meer gelachen dan alleen. Een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik sluit mijn ogen. Plotseling voel ik een hand op mijn schouder. Met een ruk gaan mijn ogen open en staren recht in het woedende gezicht van mijn vader. 'Wat heb je gedaan!!' Schreeuwt hij woest. Zijn donkere ogen boren zich in de mijne en ik voel al het kleur uit mijn gezicht weg trekken. Ik heb mijn vader nog nooit zo boos gezien en ik weet dat hij behoorlijk boos kan zijn. 'Waar heb je het over?' Vraag ik hem verbaasd. Ik heb wel een vermoeden waar het om gaat en ik hoop met heel mijn hart dat ik het mis heb. 'Je weet donders goed waar ik het over heb, meneer! Wat heb je met die jongen van Payne gedaan?!' Vraagt hij nog steeds woest. Mijn vermoedens worden bevestigd en ik weet dat ik diep in de puree zit. Ik besluit me van de domme te houden en geef antwoord. 'Ik heb helemaal niets met hem gedaan.' Mijn stem klinkt onschuldig, maar aan mijn vader te zien, gelooft hij geen woord. 'Die jongen heeft bijna een week in coma gelegen en heeft zijn verhaal verteld tegen de politie. Hij wees jou aan als de schuldige. Geef me één goede redenen waarom hij zou liegen.' Mijn vader schreeuwt gelukkig niet meer, maar zijn ogen spuwen nog steeds vuur. 'Omdat hij een bloedhekel aan me heeft. Ja, ik heb hem wat getreiterd op school, maar dat wil niet zeggen dat ik hem meteen in elkaar sla.' Lieg ik keihard in het gezicht van mijn vader. Plotseling pakt hij mijn hand en bestudeert mijn knokkels, die nog steeds wat blauw zijn van het slaan. Zijn ogen boren zich weer in de mijne en ik herken zijn blik. Mijn vader weet dat ik het heb gedaan en staat op het punt om me aan te geven bij de politie. Als Liam aangifte heeft gedaan en daarbij alle andere pesterijtjes heeft bij vermeld, is de kans groot dat ik achter de tralies van een jeugdgevangenis verdwijn.

Help!