Hoofdstuk 135

elise's pov
'oke de volgende keer dat die gast nog een keer zoiets flikt maak ik hem zo af' grom je tegen jezelf 'ha ha je bent boooos of niet' lacht keeve 'boos en duizelig die achterlijke idioot duwde me keihard tegen de muur aan' grom je 'aaah dat was die bonk' zegt ze 'ja dat was mijn hoofd ja' zeg je met je armen over je borst gekruist. 'ben je boos pluk een roos, zet hem op je hoed ben je morgen weer goed' zegt ze, je steekt je tong uit en ze moet lachen. je laat je op je bed vallen met je ogen dicht en kalmeert. 'en ik was net van de pijn in mijn hoofd af' zucht je, je staat op als je de tweeling hoort. je pakt ze een voor een op en legt ze op het bed en gaat er dan zelf naast liggen. 'ik wist niet dat je er twee had' zegt ze 'niets gehoord van Bryce of Claude?' vraag je 'nap moest het van loretta horen dat je zwanger was, toen snapte ik ook dat ze zo raar deden als we het over jullie hadden' zegt ze 'het verbaast me echt dat ze niets hebben gezegd normaal zouden ze het direct hebben gezegd, nou Claude dan Bryce kan wel een geheim bewaren' zeg je 'nee zelf niet Claude' zegt ze 'raar' zeg je zacht en zet de radio aan en gaat mee zitten zingen met het liedje 'mamma told me not to waste my live, she said spread your wings, my little butterfly' zing je zacht en hoort keeve zachtjes mee neuriën 'weet je de tekst niet?' vraag je 'ja maar ik zing niet' zegt ze 'kom op met z'n tweeen' zeg je 'gewoon voor de lol' zeg je 'oke' zegt ze 'your words don't meen a thing, i'm not listening,keep talking, all i know is.. mamma told me not to waste my live, she said spread your wings, my little butterfly zingen jullie tegelijk. 'kijk je kan het wel en het klinkt best goed' zeg je