5. Why is everything in life so complicated?

“Aha, de verdwaalde mensen waar ik over verteld werd...” Zei Commandant Taylor en hij keek niet erg blij.
We knikte en hij knikte naar de bewakers die bij ons stonden dat ze konden gaan.
“Vertel eens: Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?” vroeg Taylor terwijl hij mij aankeek.
“Nou... euhm...” Mompelde ik, zoekend naar een goed begin voor ons verhaal.
“Nou, je kan het wel zeggen hoor...” zei Taylor.
“Het zit zo: Ik was er per toeval achtergekomen dat er vlakbij de route van de pelgrimstocht een schuilkelder was, dus daar hebben we ons 2 dagen verstopt. We hoopte zo te kunnen ontsnappen aan de wereld van 2159 en hier een nieuwe start te kunnen maken...” vertelde ik. Taylor knikte en drukte op een knopje.

Vlak nadat hij op het knopje had gedrukt kwam Jim binnen.
“Jim, breng jij deze mensen naar één van de nieuwe woningen en laat ze zich daar de komende tijd rustig houden totdat ik heb besloten wat ik met de situatie aan moet.”
Jim knikte alleen maar en wenkte ons. Voorzichtig liepen we achter hem aan, niet wetend wat we nu konden verwachten... Voorlopig kregen we in ieder geval een onderkomen, maar daarna...

“Zo we zijn er!” zei Jim en hij overhandigde de sleutels van het huis aan mijn moeder.
“Het huis is opgedeeld in 6 kamers, 4 met een 1-persoonsbed, en 2 met een 2-persoonsbed erin. De onderlingen kamerverdeling mogen jullie zelf uitvechten. Succes!” zei hij en daarna liep hij weg, ons achterlatend in ons nieuwe, gedeelde huis.
“Nou jongens jullie hebben het gehoord... Zayn, Louis, Niall en ik nemen een 1-persoonskamer en dan is er voor jullie nog genoeg ruimte over neem ik aan?” vroeg Liam. Mijn moeder knikte.
“Dan kunnen Harry en Gemma een 2-persoonskamer delen en dan heb ik ook een 2-persoonskamer voor mijzelf.” zei ze. Gemma keek al gelijk ontevreden.
“Ik wil niet bij hém op een kamer!” zei ze gelijk, wijzend naar mij. “Hij trapt me altijd in zijn slaap en anders gooit ie me ook nog wel eens uit bed...”
“Nou Gemma, is dit nou nodig? Wees blij dat we überhaupt een huis hebben gekregen!” reageerde mijn moeder fel. Louis overzag de situatie en sprong ertussen.
“Als ik nou bij Harry op de kamer ga, dan kun jij in mijn 1-persoonskamer slapen. Dan hoef je niet naast hem te liggen en heb je gewoon je eigen ruimte.” zei hij en hij draaide zich met een vragend gezicht naar mij, “Als jij ook wilt tenminste?”
NEE! NEE! NEE! dacht ik, maar voor ik nog kon antwoorden was mijn moeder me voor...
“Natuurlijk wil Harry dat wel! Ik ben blij dat je zo met ons mee denkt.” antwoordde mijn moeder voor mij en toen zag ik mijn geest al dwalen... Ik kon mijn gevoelens nooit voor hem verborgen houden als ik naast hem in slaap zou moeten vallen...

“Ik heb honger!” Riep Niall ineens en geschrokken keken mijn moeder, Gemma en ik hem aan. De jongens schoten in de lach en Liam sloeg een arm om hem heen.
“We gaan zo wat eten hoor...” zei Liam vertroetelend en Niall keek als een tevreden baby.
“Ja, laten we maar wat eten gaan zoeken zo! Maar laten we eerst onze tassen in onze kamers zetten...” Merkte Zayn op en iedereen stemde ermee in, dus ik bracht samen met Louis de tassen naar onze kamer toe en ik zag al snel dat er echt geen mogelijkheid was om de bedden los te schuiven. Het was dus echt een 2-persoonsbed...

We liepen het huis uit, naar de markt toe. Terwijl Niall een hele hoop eten bij elkaar graaide werden we aangesproken door een vrouw van rond de 30. Ze had een klein jochie op haar arm en ze stelde zich voor als Skye. De naam deed wel een belletje bij me rinkelen, want ik had wel eens iets gelezen over ene Skye. Het kindje op haar arm stelde ze voor als James, vernoemd naar zijn opa: Jim Shannon. Nu vielen de puzzelstukjes op zijn plaats! Dit was het meisje dat destijds verliefd was geworden op Josh, en nu hadden ze dus blijkbaar een kindje gekregen. Ze vertelde dat Niall beter het eten terug kon leggen, want we waren nog niet genoeg gewend aan de enzymen die in het echte eten zitten, dus we konden beter de komende dag een soort shake drinken waarin alle voedingsstoffen zaten die ons lichaam wel aan kon. Ik zag het gezicht van Niall betrekken en ik wist nu al dat dit nog een lange dag ging worden...

Niall bleef, zoals ik al verwachtte, de hele dag door zeuren over eten terwijl hij wist dat het niet kon. Ik snapte hem wel, want ik wilde ook wel iets lekkers te eten hebben, maar wat niet kon, dat kon niet... De dag ging dus heel langzaam verder, zonder dat we nog iets hoorde van Jim of Taylor. Skye hield ons gezelschap en vertelde over een aantal belangrijke dingen die we niet mochten vergeten en dingen die we wel mochten doen en die we niet mochten doen. Tegen half 6 ging Skye ervandoor, want ze moest eten koken voor Josh en James. Ik vond het wel jammer dat ze wegging, want ze was wel plezant gezelschap. Als avond eten dronken we weer wat shakes maar gek genoeg smaakte die dingen nog steeds niet lekker.

Na het eten besloten we maar vroeg te gaan slapen want het was een lange dag geweest en morgen moesten we allemaal vroeg op voor de oriëntatie lessen. Dat waren lessen waarbij je van alles leerde over natuur en de wezens die erin leefde.
Ik was in eerste instantie wel blij dat we vroeg zouden gaan slapen, maar later realiseerde ik me dat dat zou betekenen dat ik naar Louis zou moeten liggen, en toen wist ik dat dit nog een lange nacht ging worden.

We liepen naar onze kamer, waar ik snel mijn kleren uittrok en een slaapshirt aantrok. Met dat shirt en een boxer aan mijn lijf dook ik snel in bed, terwijl Louis zich recht voor me rustig stond uit te kleden. Ik kon me niet beheersen een keek stiekem naar hoe hij eruit zag. Hij had een licht gespierd bovenlichaam en had nauwelijks lichaamsbeharing. Tja, dat vond ik toch wel belangrijk om te weten, want stel dat het wat zou worden, dan wilde ik geen behaarde aap zoenen! Ik keek alleen net iets te lang, want Louis zag het, maar hij zei er niets van en glimlachte alleen maar. Hij kwam naast me liggen met alleen een boxer aan en vroeg me:
“Is het niet veel te warm met een shirt aan? We zijn nu in een ander klimaat als thuis hè?”
Ik keek hem aan en knikte langzaam, nu moest ik wel... Dus snel trok ik mijn shirt uit en dook weer tussen de dekens. Louis lachte en ik voelde me beschaamd, hij vond me vast niet mooi ofzo...
“Waarom verstop je jezelf zo snel? Ben je bang dat ik je niet mooi vind ofzo?” vroeg hij en ik draaide me om.
“Laat me nou maar gewoon met rust, wil je?! Ik wil gewoon slapen!” zei ik zachtjes maar toch dwingend dus hij liet het maar en klikte het licht in de kamer uit. Na een “Truste Harry!” was het volledig stil in de kamer. Nouja stil... Ik had het gevoel dat je mijn hart kon horen kloppen zo snel als het klopte, maar Louis zei er niets over dus ik liet het rusten en viel langzaam in slaap.

~

Zo, voor al mijn trouwe lezers en subscribers wilde ik toch nog wat langers plaatsen, omdat ik weer wat over mijn writers block heen ben en ik vond dat jullie wel weer wat verdiende na 3 weken te hebben gewacht Ik probeer vanaf nu wat meer vooruit te gaan schrijven, maar gezien mijn opleiding gaat dat denk ik niet heel veel lukken...

Ik heb nog een dingetje te zeggen, en dat is:
Bekogel me met kudo's en reacties