Hate him

Voldemort was woedend. Noor had nooit terug naar school mogen gaan. De zwarte deur. Het departement. De profetie

Alles was rustig alleen die droom bleef ik maar hebben. Het was zaterdag en volgens Hermelien tijd op al voor de slijmballen te beginnen. Hier had ik echt geen zin in. Harry en Ron waren door het kasteel aan het lopen en Hermelien zat beneden. Normaal ging ik met Loena naar de bib gaan maar zoals ze gisteren lied weten kon ze vandaag niet. Extra lessen. En Fred was ook nergens te bekennen. Dan ging ik maar alleen naar de bib.
De gangen waren akelig stil. Alsof het kwaad overal was. Kom op Noor. Geen enkele dooddoener kan hier binnen. Behalve dan Sneep. De bib kwam al in zicht. Het zal er redeelijk vol. Dus ik zou niet alleen zijn. O nee. Lucius liep daar. Shit. Omdraaien en...
"Noor, Kan ik je spreken?"
"Wacht ik kom Lucius"
Waarom moest hij me gezien hebben? Hij kwam op me toegelopen.
De gang was verlaten.
"Je vader wilt dat je terug naar huis komt. Hij wilt je hier niet zoals hij al zei"
"Ik ga nie weg. Dat weet je."
Ik wou me omdraaien maar hij greep men hand.
"Laar me los" zei ik iets luider.
"Wat is hier aan de hand?"
Anderling
"Haar vader is terug ziek geworden en Noor moet terug voor hem zorgen."
"Je kan niet zomaar leerlingen van school halen Lucius" Anderling trok een raar gezicht. Het leek wat op woede.
"Hij kan elk moment overlijden Professor."
Ik maakte kost geluiden achter zijn rug.
"Ok ja, er zijn uitzonderingen. Noor ga je koffers pakken, we zien wel wanneer je terug komt. Ik verwittig Professor Perkamentus wel." En weg was ze.
"En je staat binnen 10 minuten hier of ik gebruik een vloek."
"Klootzak"
Als de bliksem liep ik naar boven. In de slaapkamer kon ik mijn tranen niet inhouden. Hoe kon dit. Ik was voor aan paar maanden ontsnapt. Hij kon ook niet alleen. Als een gek begon ik alles in de pakken.
"Kom Poyky. We moeten weg."
"Naar waar?"
Hermelien had het gehoord.
"Men vader is weer ziek. Hij kan elk moment sterven"
Ze kwam naast me zitten. Ze dacht dat ik om men vader huilde. Ze trooste me.
"Ik ween echt niet om men vader. Hij de grootste klootzak die er is."
"Dat meen je niet"
"Hermelien. Ik meen het. Je kent hem npg niet zoals ik hem ken. Hij is een met een afschuwelijk plan en dat kan hij niet zonder mij. Misschien tot de volgende keer."
Hermelien bleef verbaasd achter. Ik zeulde alles naar de leerlingenkamer. Ron en Harry stonden te kijken.
"Wil je dit aan Fred geven." Het was de ketting die ik voor kerst had gekregen.
In stilte leep ik door het portret. Naar lucius. Naar buiten. Weg van Zweinstein. Naar Voldemort.



http://ak1.polyvoreimg.com/cgi/img-thing/size/m/tid/64066868.jpg

De ketting