H62

'Jouw bedank ik niet,' snauwd Aryen, 'Wat doe jíj eigenlijk hier?' Zijn stem klinkt echt woedend.
'Ik? Ik kom doen wat jouw niet gelukt is, ik kwam Lilith redden.' Metsa's hese stem klinkt kwaad.
'Nou, sorry hoor dat ik niet sterke kwaadaardige magie bezit!' Aryen's stem klinkt uitdagend. Ik hoor Metsa zwijgen en dan hoor ik zijn voetstappen mijn kant op komen.
'Lilith? Lilith? Ben je oke? Gaat het?' Bezorgt buigt hij zich over mij heen.
'Diamantar, oke?' Vraag ik moeizaam, alles doet pijn.
'Ja, met Diamantar is alles goed. Hij heeft een klein krasje op zijn vel, maar het gaat verder heel erg goed met hem. Je hebt hem prima beschermd! Maar hoe gaat het nou met jouw?' Zijn bezorgde stem geluid laat me schrikken.
'Krasje?' Vraag ik verstikt.
'Ja, heel klein. Maar alsjeblieft, hoe gaat het met jouw?' Ik wil dolgraag atwoorden, hoor. Maar het lukt niet meer ik ben té moe. Ik val in slaap. Het laaste wat ik hoor is Metsa.
'ARYEN! HAAL JE VADER!' Gilt Metsa.

Ik wordt wakker, ik lig op iets zachts, iets wat echt zijde zacht is. Ik beweeg me niet, het is zo lekker zacht als maar kan, ik zou hier altijd willen blijven liggen. Rond me heen klinkt een rustig ruizend geluid als de wind, als wind die door een raam waaid. Het klinkt geruststellend. Ik wil nooit meer mijn ogen open doen, het is zo fijn hier! Maar er knaagt iets, iets in mijn buik. Er is iets, ik moet iemand beschermen! Maar wie?
Niet belangrijk, je moet gewoon blijven liggen en slapen! Ik sus mezelf en ik maak mezelf geen zorgen meer, al blijft dat irritante onveilige gevoel dat ik iemand moet beschermen hangen.
Ik geniet van de wind en de zachtheid. Maar dan hoor ik geluiden, geluiden die me wekken en me niet meer zo fijn laten voelen.
'Gaat alles goed met haar?' Vraagt een zachte fluistering.
'Natuurlijk, waarom ben je hier? Ga weg!' Zegt een andere fluistering.
'Ga zelf weg!' zegt de eerste weer.
'Kan niet, ik ben gewond. En dit is mijn vaders wooning, dus ik ga geen kant op. Dus jij moet weg.'
Waarom maken die fluisteringen ruzie? Ik kreun.
'Lilith? Lilith? Gaat het?' De eerste fluistering met zijn licht hese stemgeluid fluistert zijn fluisteringen over mijn gezicht.
'Ga weg, ze heeft jouw duistere magie niet nodig.' De tweede fluistering is gemeen. Ik kreun weer.
'Lilith?' Tot mijn genoegen negeert de hese fluistering die tweede en praat verder tegen me. Ik weet weer wat ik wou weten, wie ik moet beschermen. Ik kreun weer.
'Eragon? Eragon! Ze wordt wakker, kan je haar nu helpen?' De hese stem roept opgelucht en opgewonde iets. Ik weet weer hoe hij heet, Metsa. Ja Metsa.
'Lilith?' Deze stem heb ik vandaag nog niet gehoord, het moet Eragon wel zijn.
'Lilith, ik ga nu je extra engergie geven. Schrik er niet van.' Eragon zegt iets wat ik niet snap, hoe kan hij me extra energie geven?
Ik voel iets tegen mijn hand, iets koels, volgens mij een steen. Eragon heeft een steen in mijn hand gedaan. Dan stroomd er iets uit de steen, iets warms en iets prachtigs. Het stroomd naar mijn spieren en ik voel me weer krachtiger, ik kan overeind komen.
Ik doe mijn ogen open en kom weer overeind.