Hoofdstuk 133

Elise's pov
'oke dan ga ik het zeggen' zegt hij alleen blijft staan 'weet je wat nu grappig is?' zeg je 'nou?' zegt hij 'jij hebt me zo geprobeerd over te halen de baby's niet te houden en nu ben je zelf een vader' zeg je nadenkend 'of ik het grappig vind is punt twee maar goed' zegt hij 'je vind dit niets of niet' zeg je 'dat is het niet, het is gewoon te onverwacht, jij hebt je tenminste erop kunnen voorbereiden ik niet' zegt hij 'het komt allemaal weg goed, ik bedoel ze is een aardig en geweldig meisje en jij bent een aardige en zorgzame jongen' zeg je terwijl je zijn polsen vast pakt. 'denk je?' zegt hij 'zeker weten' zeg je en je geeft hem een knuffel. 'thanx' zegt hij, je laat hem weer snel los, want je weet dat hij niet erg klef is. je loop je kamer weer in 'en wat was er' vraagt Xavier 'hij wist niet hoe hij het op moet nemen dat hij zo plotseling een vader is geworden' zeg je 'ik weet ook niet hoe keeve het vind' zegt hij je knikt 'mag ik er even bij?' vraag je 'XAVIER TRAINING' word er beneden geroepen 'nou je kan er dus bij ik ga naar beneden roep me als er wat is' zegt hij 'oke ga nu maar' zeg je en sluit de deur achter hem. je loopt naar de tweeling toe en je ziet dat ze met grote ogen om zich heen kijken. je kijkt om als je het geluid van een video gesprek hoort. je gaat kijken wie het is en schrijft even snel dat dit niet jou account is en logt uit en weer voor je zelf in. het duurt niet lang of je krijgt een video gesprek, je accepteert en kijkt nu wel wie het is 'heey keeve' zeg je 'ik heb een normale naam weet je' zeg ze 'eeh ja maar die kan gewoon niemand uitspreken dus blijft iedereen je keeve noemen' zeg je 'hu oke' zucht ze 'hoe gaat het?' vraag je 'moe' zegt ze 'ik weet hoe je je voelt' zeg je 'maar hoe wist je dat je zwanger was' zeg je 'niet' zegt ze. 'dus je wist het pas toen je moest bevallen?' vraag je. ze knikt 'maar wanneer gebeurde het?' vraag je 'gister' 'dan ben je vrij snel terug' zeg je, ze knikt weer 'waar gebeurde het?' 'ik vertel direct wel alles' zegt ze 'ik was gister morgen naar de training aan het kijken omdat ik weer last van mijn buik had en voor ik het wist zakte ik door mijn benen met natte voeten en alles, dave was me keihard aan het uitlachen tot Jordan riep dat er een ambulance moest komen, ik keek hem niet begrijpend aan, hij zei dat ik rustig moest blijven en heeft nog een keer gevraagd een ambulance te bellen, toen kwam de coach naar buiten en die ging tenminste bellen' zegt ze en komt even op adem 'toen de ambulance op weg was, legde hij uit wat er aan de hand was en ik kon en wilde hem niet geloven, maar de coach legde uit dat het niets anders kon zijn' zegt ze 'en in het ziekenhuis bleek dus dat ik echt zwanger was' 'dan had jij nog een beetje een goede plek om te bevallen' zeg je droog 'hoezo?' vraagt ze 'ik stond op de trap' zeg je droog 'dat is niet fijn nee' zegt ze 'en hoe ziet de kleine er uit?' vraag je 'ik pak haar wel even' zegt ze en loopt weg. het duurt niet lang of ze is weer terug 'aaah man ze is cute' zeg je 'uhu' zegt ze 'heeft Nathan haar al gezien?' vraag je, ze schud haar hoofd 'ik haal hem wel even' zeg je 'hij zit in training dus ik denk niet dat hij komt' zegt ze 'nou als hij niet komt trek ik hem naar binnen' lach je en loopt naar buiten 'NATHAN KOMEN' roep je en de coach kijkt je boos aan 'hij zit in training' zegt hij 'boeit niet dit is even iets belangrijker' zeg je en trekt hem mee naar binnen als hij naast je staat. 'hey rustig aan wat is er zo belangrijk' zegt hij 'kom mee naar mijn kamer dan zie je het' zeg je en duwt hem je kamer in waardoor hij struikelt 'sorry' zeg je en helpt hem omhoog 'weet je er bestaat ook zo iets als te enthousiast zijn weet je' zegt keeve en je steekt je tong uit. 'hoi keeve' zegt Nathan voorzichtig en zij oog valt op de baby in haar handen 'is dat' begint hij 'ja dit is haar' zegt ze 'Jasmine' zegt hij zacht en je loopt voorzichtig de kamer uit.