Lily Rose

Vandaag is de begrafenis. Ik ben hier echt niet klaar voor! Ik kan nog geen afscheid nemen van mijn lieve mama. Huilend last ik me op mijn bed neer zakken. Allison komt binnen. 'come lilly let me do your hair. Ik ga in de stoel voor mijn make up tafel zitten en allison begint mijn haar en make up te doen. Alles waterproef natuurlijk. Als ze klaar is geeft ze me mijn jurk en loopt de kamer uit. Ik kleed me om en kijk in de spiegel. Er word op mijn deur geklopt. 'binnen' zeg ik zacht. De deur gaat open en daar staat Zayn. Ik vlieg meteen in zijn armen en tranen lopen weer over mijn wangen. 'come' hij trekt me zachtjes mee de trap af. In de hal staan allison en de rest van de jongens. Liam komt meteen naar me toe en trekt me even tegen zich aan. Mijn vader is niet thuis die zit weer met Caroline in de kroeg. Ja de roze bimbo had een naam Caroline. Om misselijk van te worden gewoon. Ze is hier nu al 5 dagen lang elke dag. Ik word gek van haar! Ik word zachtjes mee getrokken door Liam. We stappen in de auto die de mensen van de begraafplaats hadden geregeld. We zitten zwijgend in de auto. Niemand weet wat i moet zeggen, Zele Allison niet.
Als we er zijn stappen nog steeds zwijgend uit het gebouwtje binnen naar de kamer waar mijn moeder ligt. Haar ogen zijn gesloten en je ziet niks meer van de wonden en blauwe plekken. Het is net alsof ze slaapt. Haar haar is mooi gevlochten en ligt over haar linker schouder. Ze heeft haar lievelings jurk aan met bijpassende schoenen. Ze ziet er eindelijk vredig uit, na die 2 jaar alleen maar ruzie en stress. Ik leg de roze roos in de kist. Dan gaan de deuren open en komen de andere mensen binnen. Ze nemen afscheid van mijn moeder en condoleren mij met mijn verlies. Na een tijdje zijn ook Zayn en de lads aan de beurt. Ze geven me allemaal een knuffel. Er rolt langzaam een traan over mijn wang naar beneden. Liam blijft bij me en pakt mijn hand. Als eindelijk iedereen afscheid heeft genomen word de kist naar buiten gebracht.

Nu is het tijd voor de toespraken. Veel mensen hebben dingen te zeggen over vroeger, over hoe sterk ze was over wat een geweldige vrouw ze was. Nu is het mijn beurt.
 'Lieve mensen 
Het doet me goed om te zien dat jullie hier allemaal zijn, om mijn moeder voor het laatst gedag te zeggen.  Maar als je kijkt naar alle mensen die hier gekomen zijn kun je zien wat een goed mens mijn moeder was. Ze stond altijd dag en nacht voor iedereen klaar en wilde altijd helpen waar ze maar kon. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Eigenlijk alle woorden zijn te min om te beschrijven hoe mijn moeder was. Ik kan wel uren praten over alles wat we hebben meegemaakt maar het enige wat ik kan zeggen is, ze was mijn moeder de vrouw waar ik tegen op keek en dat doe ik nog steeds. Ik hou van je mama, je bent voor altijd in mijn hart.'
Tranen lopen over mijn wangen, ik pak een handje zand en strooi het over de kist dan loop ik terug naar mijn plek.

De meeste mensen zijn al weg. Alleen mijn oma en de ouders van Zayn en de jongens zelf zijn er nog. Ik leg de andere roze rozen op het graf van mijn moeder. Dan begint mijn oma te schreeuwen tegen iemand. Ik draai me om en zie mijn vader met die bimbo naar ons toe lopen mijn oma is woedend. Ik loop er heen. 'wat denk je dat jij hier doet' krijst ze. ' en dat je het lef hebt om dat mee te nemen!!' Zayn wijst met walging naar Caroline. ' we zijn hier voor Lilly om haar te steunen.' ' hoe durf je! Nu geef je opeens wel om haar na al die jaren dat je haar hebt misbruikt en geslagen! Man ze is niet een je eigen kind!, rot op!' schreeuwt mijn tante. Hij kijkt haar woedend aan. Langzaam loopt hij de begraafplaats weer af. Hij kijkt nog 1 keer woedend achterom. Dan dringt het tot me door wat mijn tante had gezegd, mishandeld? Misbruikt!? Het word me allemaal te veel en het word zwart voor mijn ogen.