13. Liam

Na het eten zit ik op mijn kamer. Ik lig op mijn bed en denk nog steeds aan de gebeurtenissen van vanmiddag. Ik zucht. IK schrik op als Jake binnen komt. “Heer Liam?” vraagt hij voorzichtig. Ik ga rechtzitten en knik. Jake houd een boek in zijn hand. “Dit zijn de lijsten van de veldeigenaars, die u gevraagd heeft.” Hij legt het boek op mijn bed. Hij wilt zich omdraaien en wegstappen maar ik hou hem tegen. “Jak, zou je willen helpen zoeken, alstublieft?” Jake draait zich om en kijkt me raar aan. “Voelt u zich wel goed, heer?” nu is het mijn beurt om hem raar aan te kijken. “Ja waarom zou ik me niet goed voelen?” Jake kijkt naar de grond. “Jake, antwoord.” Zeg ik rustig. Jake kijkt me deze keer wel aan. “U hebt alstublieft gezegd.” Zegt hij stilletjes, een beetje bang misschien. Ik zucht “Laat het maar vallen Jake, help me nu maar gewoon.” Jake knikt en komt voor me staan. Ik sla het boek open “hoe moet ik hier in godsnaam aan beginnen?” “Wat zoekt u eigenlijk, heer?” Ik kijk op, Loop naar het raam, en kijk naar buiten. “Jake, kom eens hier.” Even later staat Jake een stukje achter me. “Ik wil de eigenaar van dat veld weten.” Zeg ik wijzend naar het veld waar we de krullenbol en zijn vriend tegenkwamen. “Ik denk dat u beter eerst de nummer van het veld zoekt, Heer, Het boek staat op nummer.” Ik kijk Jake aan. “denk je?” Jake knikt. Ik zucht. De dame die de kamer kuist komt binnen ik kijk haar boos aan. “Kun jij niet even een andere kamer gaan kuisen, we zijn hier bezig!” roep ik grof naar de dame. Geschrokken mompelt ze “Sorry, Heer” en strompelt weer naar buiten. Jake grinnikt, waardoor ik hem aankijk. “Wat?!” zeg ik bod. Zijn gezicht betrekt. “Sorry, Heer, Slaapwel.” En hij stapt naar buiten.

Sorry, ik was deze vanmiddag vergeten te activeren. dom van mij!