Chap 2

Wit scherp licht brand in mijn ogen. Het was zo scherp dat ik automatisch mijn ogen weer dicht deed. Maar toen hoorde ik een stem, heel zacht op de achtergrond. Ik doe mijn ogen voorzichtig open en ik zie een zwarte gedaante die voor de lamp staat. Ik zag aan zijn ogen dat ik hem kende. Het was Dr. Friekenstein! 'Gelukkig je bent wakker' zei hij. Ik ging recht op zitten en zag naast me Rido, James en Sofie liggen. Rido en James waren al wakker maar Sofie nog niet. Ik zag dat ik het ziekenhuis lag, teminste dat zag er zo uit. 'Wat is er met Sofie?' vroeg ik. 'Nou Kenja, dat weet ik ook eigelijk niet. Maar aan de situatie te zien moet ze elk moment wakker worden. Ze zit niet in een coma'. Ik kijk bezorgd naar Sofie maar ik wist dat het goed zal komen. 'Hey Kenja, weet jij wat er gebeurt is?' vroeg Rido die naast me lag. 'Ik heb werkelijk geen idee, maar hoe zijn we hier terecht gekomen?'. 'Ik weet het ook niet'. Rido draait zich om naar Dr. Friekenstein, en vraagt: 'Dokter, wat is er precies gebeurt?'. Voor Dr. Friekenstein antwoord kon geven, hoorde we iets. Het kwam van Sofie! Snel klom ik uit mijn bed en ging naast Sofie staan. Voorzichtig deed Sofie haar ogen open en keek recht in de ogen van Kenja. 'Sofie! Gaat het? Voel je je wel goed?'. Zonder iets te zeggen ging Sofie recht op zitten. Ze keek wazig voor zich uit en zei: 'ik zag jullie naast me liggen. Ik probeerde naar jullie te schreeuwen, maar mijn lichaam werkte niet mee, alsof het niet van mij was'. Er viel een stilte. 'En opeens zag ik een wit licht op me afkomen, het voelde zo warm en vertrouwt. En opeens werd alles weer zwart'. Iedereen keek Sofie zwijgend aan, terwijl zij nog steeds wazig naar de grond keek. Toen deed Dokter Friekenstein zijn mond open: 'ik weet ook niet wat er is gebeurdaar daar kunnen we achterkomen'. Hij liep naar de andere kant van de kamer. Hij haalde het doek ervan af en we zagen een tijdmachine. 'ik stuur jullie terug in de tijd en dan zullen jullie vinden wat er is gebeurt. Als jullie terug willen naar het heden dan moet jullie hierop drukken. Ik geef het aan Sofie'. Ik zag Dokter het ding aan Sofie geven. Het zag eruit als een horloge maar dan in plaats een knop in het midden dan waar normaal je de tijd ziet. 'Maar Dokter..' 'Zeg maar Tio Sofie'. 'Oh oke, maar Tio is het niet gevaarlijk? Door de tijd reizen?'. 'Sofie je weet dat we dit al jaren lang doen. Maar nu opschieten! Ga in het kabine staan!'. Braaf gehoorzaamde we Dr. Tio en ik ging naast Rido staan. 'Het was anderhalf uur geleden dat het gebeurde dus ik zet de tijd op: 14:48 03/01/2209' mompelde hij in zichzelf. 'Wacht Tio! Het is al 2210 hoor!' zei ik. 'Oh ja, bedankt Kenja, ik moet nog wennen aan het nieuwjaar'. Tio draaide de knop naar 2210 en zette het aan. De machine gloeide en we hoorde allemaal geluiden. Rido zag dat ik aan het trillen was, dus pakt hij me hand en zei: 'maak je maar geen zorgen, het komt goed'. Ik bloosde. 'ik hoop het' zei ik wanhopig. En toen werd alles wazig. Ik zag allemaal kleuren en golven. En opeens leek het dat ik zweefde. En het was ook zo! Ik zweefde samen met de andere naar boven en zag een witte cirkel. Ik kon niet lang ernaar kijken omdat er zo veel vel licht vandaan kwam. Ik kneep Rido's hand stevig vast en samen vlogen we door het witte licht. En toen werd alles wit.