049|| Back to black
What does it matter how many lovers you have if none of them gives you the universe?
Zaterdag 9 december 2006
~ Bill Kaulitz
Ik kijk achterom hoe Mila wegloopt. Daarom was ze dus ook niet op school gister. Met een zucht vervolg ik mijn weg naar de bakker. Dit is de eerste keer dat ik haar echt gesproken heb en om eerlijk te zijn, het voelt goed. Met een lach op mijn gezicht bestel ik wat ik moet hebben om vervolgens met diezelfde glimlach op mijn gezicht weer terug te lopen.
‘Wat kom jij vrolijk terug,’ grijnst Tom. Ik haal mijn schouder op en gooi hem zijn broodje. Tom gaat er niet verder op in, maar begint aan zijn broodje te eten.
Bezweet komt Gustav het opnamehokje uit. Hij pakt een handdoek uit de stapel en laat een diepe zucht horen. ‘Ik ga eerst even douche,’ mompelt hij.
Na de korte lunch, nemen we de gitaar en de bas van het eerste liedje op.
‘Kom Bill, nu jij nog,’ mompelt David. Een diepe zucht verlaat zijn mond. Opgewonden loop ik het opnamehokje in. Zingen blijft een van mijn favoriete dingen om te doen. Ik zie Tom rollen met zijn ogen vanwege mijn energie. Ik leg de blaadjes voor me goed weg en zet de koptelefoon op. ‘Klaar?’ Ik steek mijn duim op. De muziek die we zojuist opgenomen hebben, begint te spelen en ik zet op het juiste moment in.
Halverwege het lied zet David hem stil. ‘Doe het begin eens opnieuw,’ mompelt hij. Ik rol met mijn ogen. Zingen is leuk, maar dat is soms ook een nadeel. Ik houd er niet van om onderbroken te worden als ik aan het zingen ben. Dan ben ik gelijk uit mijn concentratie en uit het liedje.
Sorry dat het zo lang duurde! School is nu al een gekkenhuis :c
<3
Reageer (4)
Snel verder!
1 decennium geledenmooi geschreven
1 decennium geledenMooi geschreven!
1 decennium geledenWanneer is school geen gekkenhuis?
1 decennium geledenLeuk deeltje!
x