031 || Beverly Sara Owens

"Tell it Mister Amazing. What are we going to do today?" Hij keek me sneaky aan en stond op. "Grab your stuff. Oh and take some sneakers with you." zei hij vastbesloten en hij liep naar de gang en pakte onze jassen. "But... sneakers... with these clothes?" Ik keek hem aan alsof hij zojuist een moord had gepleegt. Een klein glimlach verscheen op zijn gezicht. "Just sneakers. Okay?" Ik zuchtte en strompelde naar boven om een paar sneakers te halen. Ik deed ze in een plastic tas die ik op de grond zag liggen en liep weer naar beneden. Zayn had zijn jas al aan en hield mijn jas voor zodat ik hem zo aan kon trekken. "Thanks." bedankt ik hem en hij hield de deur open. "I'm excited!" giechelde ik en we stapten samen in zijn auto en reden weg.

"Where. Are. We?" Ik keek om me heen maar kon niks herkennen. "You don't want to know I gues.. But I hope you like it." Zayn stapte uit en ik volgde zijn voorbeeld. Hij pakte mijn hand en trok me mee een gebouw binnen. Zodra we binnen kwamen zag ik het al. "No way, paintball?!" Zayn keek me een beetje moeilijk aan. Die arme jongen dacht zeker dat ik het niet leuk vond. "O my god that's so awesome!" schreeuwde ik bijna en ik maakte een sprongetje. "Oh now I know why I needed to wear sneakers." bedacht ik en ik trok mijn hakken al uit. "Wait wait wait.." zei Zayn en ik keek hem aan. Plots was ik een stuk kleiner dan hem. "Wear this." zei hij en hij gaf me een blauwe overall. Ohnee, dat zag er echt niet uit. Gelukkig zag niemand me hier. Snel trok ik de overal over mijn jurk aan en trok ik mijn sneakers aan. Zayn had precies hetzelfde aan. "You ready?" vroeg hij terwijl hij me een pistool aangaf. De man legde ons uit hoe het werkte. Ik knikte en de deuren gingen open. Ik verstopte me achter een muurtje. Waarschijnlijk had hij dit al veel vaker gedaan en ik nog nooit, maar hij mocht niet winnen! Ik hoorde wat geritsel en keek achter het muurtje. Verderop achter een muur zag ik iemand rennen. Snel schoot ik erheen: mis. Ik verstopte me weer achter het muurtje. Snel keek ik of er iemand aankwam. Als een gek rende ik naar het bosje verderop. Ik hoorde een schot. Gauw keek ik na of ik geraakt was, yes, niet geraakt! Mijn ogen gluurden door de struiken heen. Ik zag Zayn met een gemeen lachje mijn kant op kijken. Shit! Ik stond op en rende gauw weg. "Noooooo!" schreeuwde ik en ik verstopte me achter het volgende muurtje. "On your leg." hoorde ik iemand roepen en ik keek naar mijn been. Er zat een grote gele vlek. Zuchtend kwam ik omhoog. "Awh no! I wanted to win!" Zayn spreidde zijn armen en benen. "Hit me." zei hij en hij sloot zijn ogen. Even nam ik me voor om hem recht in z'n ballen te schieten maar dat kon ik hem echt niet aandoen. Bovendien wou ik misschien ooit nog kinderen met hem. Ik richtte mijn pistool op zijn borstkas en kneep 1 oog dicht. In één keer raak! Gauw schoot ik nog een keer iets verder ernaast. Zayn ging met zijn hand naar zijn borst. "Aaah! Not there.... not... there..." zei hij heel tragisch en hij liet zichzelf langzaam vallen. Lachend ging ik bovenop hem zitten. Je zag 2 roze vlekken op zijn borstkas. Glimlachend keek Zayn me aan. "I said one time!" zei hij nep-boos. "No you didn't. You said hit me." antwoorde ik droog en Zayn haalde zijn schouders op. Hij duwde me van zich af en zette me recht tegen een muur. "Now I can hit you too!" Ik sloot me ogen, bang voor wat er ging komen. Ik hoorde een schot en voelde een pijnsteek op mijn borstkas. Ik keek en zag een groene vlek net onder mijn borst. "Oeh You're lucky you didn't hit me there!" schreeuwde ik en Zayn lachtte. "Well you hit me there!" Ik trok een raar gezicht. "I'll show you, tonight." antwoorde hij met een knipoog en lachend liepen we de ruimte uit.

Sorry hij is niet zo lang als dat ik gehoopt had. Ik wou hem langer maken alleen stelde ik het steeds uit (misschien omdat ik het verhaal niet leuk meer vind?) dus dacht ik maar om gewoon het hoofdstuk nu te activeren.... hope you like it! -xoxo-