Frankenstein en zijn onderdanen

Ik liet de zachte stof van de lichte zomer jurk door mijn vingers glijden, overwegend of ik het wel zou kopen. Het mocht misschien wel zomer zijn, het was nog steeds verdomd koud buiten.

Drie hoera's voor Engeland.

Ik griste mijn gsm uit mijn broekzak. '17:35' las het beeldscherm. "Shit!" mompelde ik zachtjes. Ik was laat. Héél erg laat. Ik probeerde zo snel mogelijk uit de winkel te ontsnappen wat niet zo heel makkelijk was sinds iedereen zich voor me wierp alsof ze hun voetbal-goal wouden verdedigen. In mijn haast duwde ik wat mensen aan de kant. Volgens mij heb ik zelfs een kleine jongen op de grond gesmeten, maar dat was wel het laatste waar ik mij zorgen om maakte. Waar ik me zorgen om moest maken, is om op tijd te komen. Mijn moeder ging me vast en zeker vermoorden.

Ik verschool mijn hoofd nog dieper in mijn jas. Het was ijzig koud buiten. Zomer jurk? Ik kan beter een Eskimo jas gaan aanschaffen. En een voedsel voorraad voor in mijn iglo.

Grapje, ik heb helemaal geen iglo.

Ik zuchtte. Waarom moest mijn moeder dit nu ook doen? Ik bedoel, kom op! Een familie reünie? Wat moesten de mensen daar nu weer van denken. Nu denk je zeker: 'ach wat leuk! Een reünie! Dan zie je de familie nog een keertje terug!' Nee, zo zit dat niet. Althans, toch niet bij mij. Er is maar een ding waar familie partijtjes goed voor zijn. En dat is eten. Het klinkt zielig, maar we weten allemaal dat voedsel het hoogtepunt van de avond is.

Eens thuis aangekomen slingerde ik mijn jas uit, gooide ik mijn tas op de grond en stormde naar boven. Ik had nog exact 20 minuten om me te douchen, aan te kleden, mooi te maken en mijn tas te pakken. Ik sprong in de douche en waste mijn lange, bruine haren met mijn favoriete shampoo. Nadat ik mijn haar had uitgespoeld droogde ik mijn haren en greep de föhn. Na ongeveer 5 minuten nadat ik dat satan bezeten gedrocht aangezet, maakte het een geluid dat vergelijkbaar is met een geweer, vloog het 10 meter de lucht in, en kwam het met een klap neer op de grond. Om het spektakel af te maken, kwam er nog vuurwerk uit ook. "ARGH!" schreeuwde ik en ik wees naar het kapotte toestel op de grond. "Ik vervloek je! Jij haardroger uit de hel!"

Natuurlijk gaf hij geen antwoord, dus besloot ik mijn haar natuurlijk te laten drogen.

De haar-goden hebben zich tegen mij gekeerd vandaag.

Ik verdien dit helemaal niet! Wat heb ik verkeerd gedaan? Helemaal niets, inderdaad!

Nadat ik de schok zo wat verwerkt had, besloot ik me een beetje presentabel te maken. Ik bedoel, dit gezicht wil je niet graag op een feest zien, dus waarom zullen we het niet bedekken met een laag make-up? Ik deed het laatste beetje mascara op en lachte naar mijn spiegelbeeld. Ik was net klaar toen de deurbel ging. Ik nam mijn tasje en mijn jas, opende de deur en zag mijn broer op de drempel staan met een tuxedo aan. Hallucineer ik? Nope. Mijn broer heeft wel degelijk een tuxedo aan.

"Zeer aantrekkelijk, mijn baarmoeder-buddy." zei ik en barstte uit in het lachen toen mijn broer Frankie een raar gezicht trok.

"Dankjewel, en zeg dat nooit meer alsjeblieft." hij schudde zijn hoofd maar kon het niet weerstaan een beetje te grinniken. Ik lachte en wreef zijn haar door de war. Hij maakte een neurotisch geluid en fixeerde het snel. Daarna deed hij de autodeur voor me open en ik stapte in. "Ik moet wel zeggen, Frankster, je bent wel een echte gentleman!" Ik zag hem trots grijnzen door de zijspiegel. Hij knipoogde naar me en startte de motor.

"Gentleman, zoals altijd."