113. I bet I'm faster

Olette bleef rennen en luisterde precies naar wat de "bomen" zeiden. 'Theodoor!' Riep ze. 'Theodoor! Waar ben je?! Zeg alsjeblieft iets!' Ze hoorde niks anders dan haar adem, de bomen en gekraak achter haar. Ze ademde diep in en begon harder te rennen. 'Theodoor!' Ze sprong van een heuveltje af. 'Olette!' Ze rende de richting van de stem in. 'Theodoor! Ik ben hier! Ik kom naar jou toe!' Ze werd opeens tegengehouden door iets dat haar bij haar middel had vastgepakt. Ze gaf een gil. 'Laat me los!' Ze had haar hoofd naar de angel gedraaid. 'Olette!' 'Blijf daar! Ik ben er zo!' Ze trok haar stok. 'Bombarda!' De arm van de angel viel eraf. 'Jullie zijn echt aan het sterven.' Ze voelde zich even verdrietig, maar dacht toen weer aan Theodoor. 'Sorry!' Ze draaide zich meteen om en sprintte verder. 'Waar moet ik naartoe!' "Blijf rechtdoor gaan, je ziet hem vanzelf dan." Ze stak haar duim op en begon harder te rennen. 'Theodoor! Hoe gaat het met je?!' Ze hoorde hem lachen. 'Het gaat wel! En met jou?! Hebben ze je iets aangedaan?!' Ze sprong van een stronk af wat ze niet had moeten doen. Ze viel 3 meter naar beneden en viel met een harde plof op de grond. 'Olette! Gaat het?' Ze keek kreunend omhoog en zag Theodoor daar staan. 'Theodoor!' Ze stond meteen op en glompte hem meteen. 'Olette! Laat los, ze gaan ons aanvallen!' Ze liet hem meteen los en duwde hem aan de kant. 'Ik liet me meeslepen, sorry. Rust even uit en dan kun jij even wat te eten en drinken uit mijn tas pakken.' Ze deed een paar stappen naar achteren, aangezien ze iets te dicht bij een angel stond naar haar smaak. 'Maar-' Ze stond naast hem, en haar gezicht stond serieus. 'Ik heb niks aan je als je niet uitgerust bent, dus rust alsjeblieft even uit.'

Harry, Hermelien en Ron stonden buiten en ze keken naar het verboden bos. 'Moeten we haar niet halen?' Vroeg Hermelien. 'Ze kan prima voor zichzelf zorgen. Het is het verboden bos maar.' 'We hebben het hier over Olette hé.' Harry keek Ron afwachtend aan. 'Juist... Laten we toch maar achter haar aan gaan.' 'We moeten een docent erbij halen, straks zit ze weer in de zelfde situatie als een paar maanden geleden.' Harry knikte. 'Oké, als jullie dat doen ga ik was smekkies halen.' Ron draaide zich om om weg te lopen maar Hermelien hield hem tegen. 'Waarom haal jij in Merlijns naam smekkies?!' 'Voor als we honger krijgen, of als die Angel wezens honger krijgen.' Harry keek hem aan alsof hij hem wel eens een klap op z'n hoofd kon geven. 'Die Angels eten mensen weet je nog? Het is ons in de klas verteld en ook heeft Olette ons vaak genoeg gewaarschuwd. We doen dit; Hermelien haalt een docent en Ron en ik gaan achter Olette aan.' Hermelien knikte en rende richting het kasteel. Harry pakte Ron bij zijn arm. 'Kom je?' 'Moet ik echt mee?' En zonder iets te zeggen sleurde Harry hem het verboden bos in.

Theodoor at zijn laatste boterham op. 'Moet ik je even overnemen? Dan kun jij ook rusten.' Olette schudde haar hoofd. 'Zoals ik net al zei, ik heb niks aan je als je niet helemaal goed bent uitgerust. Dus rust maar even gewoon meer uit.' Theodoor stond op en liep naar Olette toe. 'Maar jij bent vast ook moe.' Ze schudde opnieuw haar hoofd. 'Ik heb genoeg energie om voor vijf mensen te rennen, dus je hoeft je geen zorgen te maken. Toch lief dat je je zorgen maakt.' Ze glimlachte voorzichtig en ging zitten op de grond. 'We gaan over 5 minuten, dus rust nog maar een beetje uit. Ik ga je harder laten rennen dat dat je ooit gedaan hebt.' Theodoor grinnikte en ging naast haar zitten, pakte haar hand en kneep er zachtjes in. 'Wedden dat ik sneller ben dan jij?'

Wie denken jullie dat er sneller is? Olette of Theodoor? Kudo? Reactie?