• 006 Maxine Grace Scott

*Een aantal dagen later*

Vandaag was de belangrijke dag, ik merkte het aan iedereen. Vooral aan Shannon. Ze stond serieus te springen toen ik aankwam. "MAX!" riep ze voor de zoveelste keer. "Wat?" zei ik lachend. Ze keek me even van kop tot teen aan. "Ben je dan helemaal niet zenuwachtig?" Ik schudde m'n hoofd. Oké, ik was wel wat zenuwachtig. Maar zoals Shannon? Nooit. "Wow" zei Shannon. "Je weet toch dat we die gasten niet te zien gaan krijgen hé" zei ik toen ik naar de volgende kamer liep om die schoon te maken. "Hoe weet jij dat zo zeker?" vroeg Shannon en ze liep me stampvoetend achterna. "Het zijn waarschijnlijk zo van die dikke nekken die de hele dag in hun kamer blijven, en als ze dan iets bestellen dan zal James ons nooit laten gaan" zei ik met vooral de nadruk op "ons". Shannon keek me raar aan. "Hoezo dikke nekken? En waarom zou James ons niet laten gaan?" ratelde ze. "Geen idee van die dikke nekken, het was gewoon zever. En zie ons eens staan. We zijn veel te opgewonden en James weet dat" zei ik. Shannon deed iets raars met haar vinger en zei toen "Mij zou hij nooit laten gaan, maar waarom zou jij niet mogen gaan?" Ik haalde m'n schouders op. Shannon keek me nog steeds vol verwachting aan. "Heh?" zei ze nog lachend. Ik keek haar lachend aan. "Ik wist dat je er niks meer op te zeggen had. Ik win de discussie!" riep ze blij. Dat deden we meestal. Als we een soort van discussie hadden, bleven we doordoen tot dat iemand zich gewonnen gaf. En meestal was Shannon de volhouder. Ze gaf me een kus op m'n wang. "Grapje hé" zei ze lachend. "Poetsen nu!" riep ik lachend en wees naar het de kamer. "ay ay kapitein" zei Shannon en ze stapte de kamer binnen.
Nadat we de kamers gepoetst hadden liepen we naar beneden. Onderweg kwamen we James tegen. "Zie ik er goed uit?" vroeg hij aan ons. Shannon en ik keken naar elkaar en knikte toen. "Super" zei Shannon en ze legde James' kraag nog tegoei. "Ze kunnen ieder moment aankomen" zei James terwijl hij doorliep. Shannon begon luidkeels te schreeuwen. "Shannon!" riep James waarschuwend. Hij deed een teken van 'I see you' en ik zag Shannon zo rood worden. "Kom we gaan naar beneden, ons omkleden en dan eten" en ik trok Shannon mee. "Nu laat James me helemaal niet gaan" zei Shannon. Ik probeerde mijn lach in te houden maar dat lukte me niet. Shannon keek me nep-boos aan en we liepen naar de 'kleedkamer.' We kleedde ons op ons gemak om en daarna liepen we naar de eetruimte. We pakten eten van het hotel en gingen aan ons vast tafeltje zitten. "Zouden ze er al zijn?" vroeg Shannon, ik haalde m'n schouders op en at rustig verder. Opeens zagen we James voorbij komen. "En en en?" vroeg Shannon zenuwachtig. "Wat?" vroeg James lachend. "Zijn ze er al?" James knikte. "OMG!" riep Shannon. "Het zijn jongens" zei James lachend en hij liep verder. "Oh ja Maxine, binnen een kwartier roomservice. Het kamernummer hangt op de kar" zei hij en ging door. "Lap, daar gaat m'n middag" zei ik en duwde m'n eten voorruit. "Ga al maar" zei Shannon. Ik stond op en liep naar de keuken. "Ik moest een roomservice brengen?" vroeg ik licht-geerderd. De kok knikte en wees naar het karretje. "Dankje" zei ik toen ik de keuken verliet. Ik liep - samen met het eten - naar de opgedragen kamer. Ik klopte aan en riep "Roomservice!" Het duurde even voordat er iemand open deed, dus keek ik door het raam naar buiten. Opeens hoorde ik iemand kuchen. Ik draaide me snel om en zag een blonde jongen in de deuropening staan. Ik voelde mezelf rood worden en keek de jongen verlegen aan. "Mag ik binnen komen?" vroeg ik. De jongen keek me recht in mijn ogen en ik verdronk zowat in zijn mooie ogen. "Voor de roomservice natuurlijk" lachte ik. Hij zette een stap aan de kant zodat ik binnen kon rijden met m'n karretje.




Bedankt voor alle abo's!!! Het doet ons veel plezier, en geeft ons een reden om verder te gaan! Zouden jullie kunnen laten weten wat jullie er al van vinden? x