Chapter 10

Renesmee

Hij kwam sneller dan normaal op me afgerent en neemt me steviger vast dan normaal.
'uhm Jake'kreeg ik er nog net uit'ik wil ook nog ademen'
Hij hield me wat minder stevig vast. Alice was er alweer vandoor. Ik voelde wat nats op mijn shirt.
'Jake ben je aan het huilen' wtf hier snapte ik dus echt niks meer van.
'Je weet toch dat ik je nooit iets zou doen'zei hij tussen de kleiene snikken die ik uit zijn borstkast voelde komen door.
'Ja tuurlijk weet ik dat Jakey, waarom huil je?' vroeg ik maar ik wist het antwoord al. Waarschijnlijk heeft mijn vader met hem gepraat.
'Niemand hier vertrouwt me'Het snikken werd al wat minder.
'Ik vertrouw je wel hoor lieverd, je moet je niet zoveel aantrekken van wat mijn vader zegt'ik probeerde wanhopig hem te troosten maar in plaats van hem te troosten voelde ik de tranen opkomen.
'Moet jij nou janken?'

Jacob
'Moet jij nou janken?'vroeg ik lachend tussen mijn snikken door. Ik heb geeneens een idee waarom ik ben gaan janken.
'Ja'Zei ze lachend maar de tranen kwamen ook bij haar in de ogen.'Maar alleen omdat ik er niet tegen kan omdat jij huilt. Dit ga ik mijn vader betaald zetten, Niemand maakt jou aan het huilen'
Waar we net zaten te janken hebben we nu bijna de slappe lach.
'Ik doe mee. Dit is het moment waar ik al een aantal jaren op hebt gewacht.' Ze porde me in mijn maag, maar dat deed haar waarschijnlijk meer pijn dan mij. Nog meer lachen.
'Auwwww, dat deed pijn'Ik pakte voorzichtig haar elleboog.
'hmmm, gelukkig heb je niks, anders kwamen die serieuze maatregelen eerder dan ik had verwacht'
'Pas maar op, mijn vader verzint wel wat.'
we veegde snel de tranen van onze wangen en liepen hand in hand naar binnen...

ps. omdat ik zeg fuck reacties, betekend niet dat ik er niet van houd(A)[\i]