• Eyes 009

Normaal is woensdag mijn vrije dag maar vandaag heb ik toch ’s ochtends gewerkt, mijn collega’s zijn inmiddels allemaal op de hoogte dat ik naar Barcelona ga verhuizen, dus tot volgende week zijn er nog patiënten voor mij ingepland, en na volgende week vertrek ik al naar Barcelona, een week eerder dan gepland, om mijn huis een thuis te maken, daar in Barcelona. In de week die voorbij is gegaan, is er een hoop gebeurd, ik heb iedereen op de hoogte gebracht van mijn vertrek naar Barcelona, ik heb een appartementje gevonden, heel klein, maar wel precies mijn smaak. Ik heb mijn huur op mijn appartement opgezegd, en we zijn op zoek gegaan naar een appartement voor Caitlin, en gevonden. Volgende week kan ze erin, nu zijn de klusjesmannen bezig om alles kindvriendelijk te maken. Ik kijk op mijn horloge, over een uur moet ik bij Caitlin zijn, dan gaan we eerst samen naar de echo, daarna even langs Starbucks, en dan even kijken hoe het met haar appartement gaat. Ik ruim nog even snel wat dingen in op, het voelt fijn een opgeruimd plekje voor jezelf, ik hoop dat ik dat in iedere geval in Barcelona kan creëren dan kan ik het daar wel volhouden. Na een hapje te hebben gegeten, stap ik op mijn scooter en scheur door het centrum van Londen richting Caitlin, die al buiten staat de wachten met de autosleutels in haar hand. ‘Ik rijd hoor!’ gil ik als ik van mijn scooter afstap en hem op slot zet. ‘Ho ho, ik heb toch ook niet gezegd dat ik ging rijden.’ ‘Dan is het goed.’ Ik vang de sleutels op die ze naar me toe gooit, en stap in de auto. ‘Geen last meer van je rug?’ Gisteren is ze langs geweest en heeft ze een massage van Louis gehad, ik weet niet hoe hij het doet, maar zwangere vrouwen gaan altijd bij hem. ‘Nee, Louis is echt een massagekoning’ ik schiet in de lach, dat wisten we nog niet zeg haha. Onderweg kletsen we nog wat over Barcelona, een gespreksonderwerp dat echt iedere dag terugkomt. ‘Shit, ik kan niet bij het parkeerkaartje.’ Caitlin naast me begint te giechelen, een beetje geïrriteerd rij ik een stukje achteruit, en zorg nu dat ik wel bij het kaartje kan. Dit heb ik nou echt altijd, ik kan nooit in een keer goed bij het kaartje komen. Gelukkig lukt het nu wel het kaartje te pakken en ik rijd door de slagbomen het parkeerterrein op, ik parkeer de auto bij een plekje het dichtste bij de deur, want we hebben geen zin om ver te lopen. Ik ben blij dat ik een lange broek en een trui heb aangedaan, want het is niet warm vandaag. Dit noemen ze dan de zomer in Londen, harde wind en regen, helemaal niet mijn ding. Als het goed is, is dat in Barcelona straks allemaal anders, en kan ik een groot deel van het jaar lekker in korte broekjes en hemdjes lopen, een groot voordeel aan Barcelona als je het mij vraagt. ‘Wat sta je nou te dromen, kom op anders komen we te laat.’ Ik schrik op uit mijn gedachten, alsof er niets gebeurd is loop ik langs Caitlin het ziekenhuis binnen, zonder op de borden te kijken waar we heen moeten loop ik meteen goed, ik ken hier ondertussen de weg wel. ‘Pff, niet zo snel Leen, heb je haast of zo, houd even rekening met je zwangere zus ja.’ Puft Caitlin, en ik houd even in zodat ze naast me komt te lopen. ‘Jij moet gewoon je gewoon een beetje meer inzetten zusje van me, en niet de hele dag op de bank liggen.’ Eigenwijs steekt ze haar kin omhoog en begint stug door te lopen, lachend ren ik erachteraan. ‘Wat een raar mens ben je toch eigenlijk’ hijg ik, ondertussen zijn we bij de afdeling aangekomen waar we moeten zijn, terwijl Caitlin zich meld, plof ik vast neer op een stoel. Het duurt niet lang voordat we opgeroepen worden, en mee mogen om de echo te maken. Tijdens de echo houd ik constant Caitlin’s hand vast, het ziet er zo wonderbaarlijk uit, dat zo’n klein wonder in jou kan groeien. Vanaf vandaag is het nog precies een maand tot de dag waarop ze uitgerekend is, ik vind het zo jammer dat ik daar niet bij kan zijn. Maar we hebben er de afgelopen week zoveel over gepraat dat ik me er ondertussen wel bij neer heb gelegd, er is niets aan te veranderen, ik kan alleen maar hopen dat de bevalling goed gaat, en zodra het kindje op de wereld is, vlieg ik zo snel mogelijk naar Londen om het kindje te komen bekijken. Gelukkig ziet het er allemaal goed uit op de echo, zoals het er nu voor staat komt er over een maand een kerngezond kindje bij op de wereld, iets moois om naar uit te kijken. Nadat Caitlin nog een aantal dingen heeft gevraagd en er een nieuwe afspraak is gemaakt om een aantal dingen over de bevalling door te spreken rijden we weer naar huis, richting de Starbucks, want we zijn allebei wel toe aan een goede kop koffie! ‘Goedemiddag dames, wat mag het zijn.’ Vraagt een vriendelijke meneer van Starbucks. ‘2 cappuccino alsjeblieft.’ Meteen wordt er iemand aan het werk gezet en binnen een mum van tijd staan er twee grote mokken cappuccino voor ons neus, ik betaal de man, en loop voor Caitlin uit naar een vrij tafeltje bij het raam, ons favoriete plekje is jammer genoeg al bezet. ‘Wanneer vertrek je nou precies naar Barcelona, je hebt het vast wel gezegd, maar ik ben het alweer vergeten.’ ‘maandag al, de tiende dus.’ ‘Weet je hoe snel dat al is? Dat is al over 6 dagen?’ op mijn lip bijtend knik ik ‘Ik weet het, het komt nu wel heel dicht bij. Maar ik begin er al een beetje zin in te krijgen. Het lekkere weer daar en zo.’ Ze knikt begrijpend, ‘Ik ga je wel missen hoor zus.’ ‘Ik jou ook hoor’ ik moet moeite doen om niet in huilen uit te barsten, dat geeft zulke genante momenten hier in de Starbucks. Ik drink mijn laatste slok koffie op en sta dan op. ‘Tijd om te gaan, over een half uur wordt je alweer verwacht op zwangerschapsgym en ik moet nog een aantal dingen regelen voor Barca.’ Zuchtend staat ze op, en samen lopen we richting de auto.
‘Succes hè meid!’ zeg ik voordat ik het gaspedaal van mijn scooter indruk en wegscheur. Ik moet nog even de stad in om een aantal dingen te kopen. Even boodschappen doen voor vanavond, en ik heb nou niet echt heel veel zomerkleren die ik wel nodig ga hebben in Barcelona.

Pff, wat een stress nu al aan het begin van het schooljaar. Mijn agenda staat alweer vol, en dat terwijl ik op de woensdagen bijna niet thuis ben... welcome to the reality ! Zijn jullie allemaal alweer naar school?x