019 Fay lè Animalia

Na het zwemmen gingen we terug naar onze kamers en ik nam even snel een snele douche en als ik klaar ben dep ik zachtjes mijn lichaam weer droog en trek ik een leuk setje kleren aan. Zachtjes sluip ik mijn kamer weer uit om het reuzachtige huis even te verkennen.

Als eerst loop ik langs de kamers van Elvyne en Aine maar Aine is al zo te zien al in slaap gevallen en Elvyne is spoorloos. Nou ja dan ga ik wel in mijn eentje.

Zachtjes loop ik rond door het huis om niemand te storen. Het is hier gewoon prachtig overal hangen grote schilderijen. Vooral van een soort jungel met drie meisjes er in. Ik weet niet percies wat het betekent maar op elk schilderij zijn die drie meisjes weer te zien. Ze komen me vaag bekent voor maar ik weet niet percies waarvan, ik zou het maar eens aan Elvyne moeten vragen. Die weet het vast wel.

Na een tijdje kom ik aan bij de tuin en er komt een grote grijns op mijn gezicht. In de verte zie ik stallen staan en snel ren ik er naar toe. Als ik naar binnen kom zie ik een stuk of tien paarden staan. De grijns word nog grooter en ik loop naar een van de paarden toe, Ziggy staat er op het bordje. Ik open lachtjes de deur en Ziggy komt langzaam naar me toe gelopen. Ik aai hem over zijn rug en besluit een stukje met hem te gaan wandelen maar als ik de stal uit wil lopen zie ik de zadel kamer. Ik kijk er een beetje twijfelend maar neem dan toch het besluit om te gaan rijen ik maak Ziggy vast een een van de palen en pak een zadel en alle andere benodigheden.

Even later sta ik klaar en is Ziggy opgezadeld. Het begint als een beetje te schemeren maar ik trek me er niks van aan en stap op. In stap gaan we richting het strand maar eenmaal daar aangekomen ga ik al snel in draf. Ik geniet hier echt van en ik voel me echt een met het paard.

Ongeveer een uurtje later is het al helemaal donker en ik besluid ik maar terug te gaan. Bij de stallen aangekomen zadel ik Ziggy weer al en borstel ik ook hem ook nog even en daarna ga ik lekker in het hooi ziten en Ziggy gaat er ook bij liggen. Ik begin tegen hem te praten en stort al mijn gevoelens van de laatste tijd tegen hem uit. Ik weet niet, ik ben een beetje raar aan het doen, wie praat er nou tegen een paard. Maar het lucht echt op en Ziggy lijkt me echt te begrijpen.

Het is inmiddels al half elf geworden en ik zit nog steeds bij Ziggy in de stal ik voel mijn ogen langzaam zwaar worden en even later ben ik al in dromenland.