Chapter 18 ~ Harry Styles

Ik borg het geweer op in de kist toen er opeens drie soldaten in onze woonkamer stonden, zoals verwacht. 'We hebben een melding gekregen over een schietpartij.' Sarah wierp me een bange blik toe omdat alle drie de forse mannen hun geweren op ons gericht hadden. Ik nam haar pols vast en trok haar achter me. 'Er is niks aan de hand.' verzekerde ik hem. Langzaam lieten ze hun geweren zakken en keken me minachtend aan. Ik moest een leugen verzinnen.

'Ik wist niet dat het geweer geladen was,' zei ik en hield nauwlettend hun gezichtsuitdrukkingen in de gaten, 'het was gewoon een ongelukje.' vervolgde ik met een zwak glimlachje. De soldaten negeerden mij en keken naar Sarah die nog steeds veilig achter me stond. 'Heeft hij je bedreigd?' Mijn mond viel open. Hoe konden ze zoiets denken? Ik slikte aangezien ze geen antwoord gaf, maar voelde me iets rustiger toen ze in beweging kwam en langs me ging staan waarna ze me met een schuldbewuste blik aankeek.

'Nee, mij niet.' mompelt ze. De soldaten klemden hun handen om hun geweren en keken ons aan met samengeknepen ogen aan. 'Wie dan?' En één van hun laat zijn blik door de kamer glijden. 'Hemzelf.' fluisterde ze en ik kon mijn ogen niet geloven. Ze verraadde me gewoon. Ik hoorde haar duidelijk zuchten, maar was te druk met mezelf te bedaren. 'Soldaat Styles, ofwel ga je vrijwillig mee of...' Ik onderbrak hem en keek Sarah met een teleurgestelde blik aan. 'Ik ga wel mee.' mompelde ik en deed een stap naar voren. Meteen werd mijn arm vastgenomen en werd ik naar buiten geleid en achter me hoorde ik mijn vriendin iets zeggen wat duidelijk voor mij bedoeld was.