Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1

Ik vloog door het huis om alles op te ruimen. Paul zei dat als ik alles had opgeruimd ik naar buiten mocht. Ik kon niet geloven hoe het huis zo vuil kon zijn ik had gisteren nog gekuist. Maar nu lagen er overal overschotten van eten en zoveel stof. De was lag voor de wasmachine te wachten tot iemand het zou oprapen en het uit zijn lijden verlossen , en dat deed ik. Ik zou zweren dat we met geesten zitten die rondspoken met de gedachten in hun hoofd : Oh nee we gaan deze onschuldige, arme mensen niet bang maken in plaats daarvan maken we hun huis een puinhoop.
Mijn mondhoeken krulden naar omhoog met de gedachten dat als Paul hier was hij mee zo lachen. Hij had een goede lach nodig, hij was zo serieus toen hij aan zijn nieuwe uitvinding aan het werken was dat hij niet lachte, rustte of iets anders deed. Ik moest hem vaak dwingen te eten of te drinken.

Ik nam het laatste gestreepte T-shirt van de grond en trok het aan. Dan keek ik rond in het huis, ik had het perfect gedaan, de keuken schitterde, de woonkamer en de hall waren perfect. Ik mocht eindelijk naar buiten. Ik deed mijn TOM’s aan en nam de cd’s en boeken die ik had geleend van Will van de tafel. Ik stopte ze in mijn rugzak en rende naar de deur. Ik kon niet wachten om buiten te zijn.
Ik deed de voordeur open en werd begroet door het roos en paars van de opkomende zon. Het licht gleed over de bomen en een stukje van mijn huis. Een paar vogels vlogen uit de bomen. En ik begon langs het smalle pad te lopen richting het centrum van de stad.
Doncaster was een kleine stad met maar een goeie tweeduizend mensen. En mijn.. wel eigenlijk Pauls huis stond aan de rand van de stad weg van alle mensen maar toch maar 3 minuten wandelen tot je aan de eerste straat kwam.
Met een brede glimlach liep ik verder, ik begon een liedje te zingen van één van mijn favoriete cd’s. Blijkbaar was er niet ver van hier een kasteel en bijna 18 jaar geleden was er een prins, ik denk dat zijn naam Harry was maar ik ben niet zeker. Maar de ouders van de prins reisde altijd rond, maar ze hielden van de stem van hun zoon dus lieten ze hem een cd opnemen met liedjes waar ze naar konden luisteren als ze weer weg waren, en juist die cd was mijn favoriete cd om te lenen van Wills muziek en boeken winkel.

Mijn voet bleef haken aan een steen en zo werd ik uit mijn dagdroom getrokken ik kon mij nog net tegenhouden en mijn val breken. Ik keek rond en mij en zag dat ik al in de stad was. Met een lach op mijn gezicht liep ik verder, het was nog niet later dan half negen. De bakker was al wakker en zette zijn broodjes aan het raam. Vrouwen waren hun matten aan het uitkloppen en kinderen liepen achter hun schapen. De bakker zag me kijken, ‘goedemorgen Louis, naar waar ga jij zo vroeg?’ vroeg hij. ‘Goedemorgen, ik ben op weg naar Will ik moet nog een paar boeken en cd’s binnenbrengen’ antwoorde ik. Hij knikte en was duidelijk niet aan het luisteren. ‘dat is goed, Daisy het brood!’ riep hij naar zijn vrouw. Ik lachte en schudde mijn hoofd voor ik verderging.
Ik liep snel verder en stopte aan de hoek van de straat. Hij zou hier elke moment moeten zijn. En ja hoor als bij toverslag was hij daar. Ik strekte mijn hand uit en greep de baar aan de achterkant van de koets toen die voorbij reed. Dit was de snelste weg om door de stad te reizen, auto’s hadden we niet niemand was tijk genoeg voor de nieuwe snufjes. Ik hield me stevig vast, ik wouw echt niet vallen en vertrappeld worden door al de mensen die vanuit het niets op straat kwamen.

Ik hoorde niet bij deze mensen, ik was de gene die zanger wouw worden, wat iedereen hier blijkbaar onrealistisch vond. Ze zagen mij liever als ober of koetsier. Ik rolde met mijn ogen, ik wouw iets anders doen, ik wouw weg uit Doncaster, de wereld zien, rondreizen. Ik wil iets doen met mijn leven.
Ik liet de baar los en stapte van de koets af vlak voor de deur van Wills. Wills vader William startte de boekenwinkel en later toen Will het overnam maakte hij er ook een cd-winkel van. Toen ik binnen ging rinkelde de belletjes vrolijk aan de deur. Ik zag Wills hoofd vanonder de balie springen, ik moest lachen hij hing vol met stof. Hij lachte vaderlijk terug. Ik hield van deze man, ik kende hem door en door en hij mij ook.
‘
Ah louis, ik had het moeten weten’ zei hij glimlachend. Ik lachte terug en nam de boeken en cd’s uit mijn rugzak. ‘ik kom de cd’s en boeken terug brengen die ik had geleend de vorige keer’ legde ik uit. En legde ze op de balie. ‘Ben je ze al beu, je was hier nog paar twee dagen geleden’ zei hij glimlachend. Ik haalde mijn schouders op en antwoorde niet op zijn vraag. ‘heb je iets nieuw?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd ‘niet sinds je laatste bezoek.’. ik knikte en liep meteen naar het laatste schap en nam de bekende reeks cd’s van de prins van de plank. En ik draaide me om, om daarna tegen Will aan te botsen. ‘Oouf’ kwam er als geluid uit mijn longen. Ik verloor mijn balans maar Will was er om mij tegen te houden. ‘je houdt echt van zijn stem he?’ vroeg hij. Hij knikte in de richting van de cd’s in mijn handen en ik voelde mijn wangen rood worden. Ik wreef onhandig over mijn nek. ‘wel hij heeft een goede stem’ gebruikte ik als excuus. Ik probeerde langs hem te lopen maar hij hield mij tegen. Hij staarde in mijn ogen. ‘ Er is meer he? Je hebt een crush op hem. Louis je hebt hem nog nooit gezien!’ zei hij. ‘Da’s niet nodig.. je moet iemand niet zien om hem te bewonderen. En ik dacht dat Liefde niet alleen om het uiterlijk ging.’ Sprak ik. ‘nee dat is waar, maar je moet hem toch eerst eens zien en hij is nu rond de 36 jaar oud Louis een beetje oud voor je vind je niet?’ vroeg hij. Ik zuchtte alleen maar.

‘ja zal wel, kan ik deze meenemen?’ ik gaf hem de cd’s. Hij keek een paar keer van mij naar de cd’s in zijn hand. En dan terug naar mij. ‘Als je ze zo leuk vind mag je ze hebben’ zei hij plots. Ik keek naar de simpele objecten in zijn hand en dan terug naar zijn gezicht met mijn ogen wijd open. ‘Maar..’ begon ik maar hij schudde zijn hoofd. ‘ ik sta erop, en je bent toch de enige die er naar luistert.’ Zei hij. Ik stopte de cd’s meteen in mijn zak. ‘neem je nog een ander boek mee?’ vroeg hij. Hij liep naar de boekenafdeling. Ik dacht er even over na en net op het moment dat ik mijn mond opendeed sprak hij. ‘wacht laat me raden, Romeo en Julia’ zei hij glimlachend en liep richting de plank waar het boek lag. ‘Ik ging misschien wel iets anders zeggen’ zei ik blozend. Hij nam het boek en liep terug naar de balie. ‘natuurlijk jonen, natuurlijk’ zei hij met een knipoog. Ik kon het niet helpen om hem ene lach terug te geven. ‘Daag Will en nog is bedankt,’ riep ik naar hem toen ik de winkel verliet.
Ik opende het boek en begon te lezen terwijl ik wandelde. ik ging helemaal op in het boek en wist niet wat er buiten het boek gebeurde tot ik plots het geluid van stromend water hoorde. Ik keek op en glimlachte naar de grote fontein. Ik ging aan de rand zitten en begon verder te lezen. Ik lachte telkens er een druppel van de fontein op mijn rug spatte.

‘Wie hebben we daar, Loopy Louis’ zei piepende meisjesstem, mijn stemming veranderde meteen nadat ik de stem hoorde, het was Cher. ‘wat wil je Cher?’ vroeg ik haar niet opkijken van mijn boek. Ik hoorde een lach en voor ik het wist werd mijn boek uit mijn handen getrokken. Mijn ogen vernauwde en ik keek haar emotieloos aan. Ze lachte zelfvoldaan ‘ik snap niet hoe je dit kan lezen, ze gaan toch allebei dood op het einde.’ Zei ze lachend. ‘ het is een tijdloze klassieker Cher, geef het nu terug.’ Zei ik en mijn stem klonk bozer dan ik wauw maar daar trok ik mij nu niks van aan. ‘en als ik het nu niet doe?’ vroeg ze toen plots uit het niets een gebruinde hand het boek uit haar handen griste. Ik gromde. ‘is het geef-het-boek-van-Louis-dag?’ vroeg ik geïrriteerd. En een bekende lach kwam uit de jongen zijn mond.

‘Waarom lees je deze boeken Louis’ vroeg Zayn. Zayn stond bekend als de knapste jongen van de stad. Perfect zwart haar, gebruinde huid de droomjongen voor iedereen, maar niet voor hem. Ja hij was mooi, maar zijn hij was onbeleefd, bruut en arrogant tegen iedereen. Zijn goudgele ogen waren ook perfect en zijn tattoos waren ook wel mooi.
‘ik vroeg hem juist hetzelfde’ zei Cher. Ze was stapel verliefd op Zayn, net zoals ieder meisje uit onze stad. Ze bewoog hevig met haar wimpers toen ze tegen Zayn sprak om zijn aandacht te krijgen. Maar tot mijn spijt was al zijn aandacht op mij gericht. Ze kruiste haar armen en zuchtte. Zayn bladerde door mijn boek en schudde zijn hoofd. ‘het is niet goed voor een man om zo’n verhalen te lezen, hij krijgt misschien ideeën’ zei hij met een blik op zijn gezicht alsof hij juist in stront had gestapt. Ik rolde met mijn ogen en stak mijn hand uit.

Hij gaf mij het boek terug. ‘Zayn je bent gewoon perfect’ zei ik sarcastisch. Wat hij duidelijk niet door had want hij liet zijn straal witte tanden zijn toen hij lachte. ‘Dankje Louis , he wat denk je ervan om samen naar mijn huis te gaan zodat ik je mijn voetbal prijzen kan laten zien.’ Vroeg hij. Ik probeerde een zo verwachtingsvol gezicht te laten zien. ‘oh echt?’ vroeg ik blij. Hij knikte. ‘ wel in dat geval.. Nee’ zei ik doodleuk. Zijn lach vertrok langzaam. Chers onderkaak hing bijna op de grond. Ik glimlachte terug en liep voorbij hen. ‘Zie jullie’ riep ik glimlachend en ik zwaaide naar hen. Plots voelde ik twee handen om mijn schouders die me tegen hielden. Ik draaide me om en stond vlak voor Zayn. ‘wacht er is niet te doen vandaag, het is zondag.’ Zei hij. ‘ik moet Paul helpen’ zei ik en ik probeerde uit zijn grip te raken. ‘die oude gek ja hij heeft alle hulp nodig die men kan geven!’ riep Ed Zayns linkerhandje luid. Zayn, Cher en hij begonnen luid te lachen. Ik fronste. ‘waag het niet om zo over mijn oom te praten’ riep ik en plots werd Zayns gezicht weer serieus. ‘ja praat niet zo over zijn oom’ zei hij tegen Ed en hij gaf hem een klap op zijn achterhoofd waardoor die bijna in de fontein viel. ‘hij is niet gek!’ riep ik terug.

Plots hoorde we een knal en het leek wel of de grond begon te beven. Ik draaide mij vlug om, ik wist het de knal kwam vanuit mijn huis. Er kwam rook uit de ramen. Zayn en Ed begonnen te lachen toen ik snel naar het huis rende.
‘Paul!’ riep ik toen ik de deur van zijn werkkamer in stampte. Ik zwaaide mijn handen voor mijn ogen om de rook weg te krijgen. ‘Hoe is dit in godsnaam nu weer gebeurd’ hoorde ik een kwade stem zeggen. ‘Paul?’ vroeg ik. Ik stapte verden toen ik plots door een hand op mijn borst werd tegen gehouden. ‘pas op, je was op weg op jezelf te spietsen.’ Zei hij. De rook vervaagde en opeens zag ik een zwaard maar een paar millimeters van mijn hart verschijnen. ‘Holy f..’ ‘Taal Louis’ onderbrak hij me. Ik mocht niet vloeken zelfs als ik mezelf bijna had doodgestoken. Ik rolde met mijn ogen. ‘ik was bijna dood en jij maakt je zorgen om mijn taal?’ vroeg ik hem, hij haalde zijn schouders op. ‘iemand moet het doen’ zei hij.

‘wat is dit ding eigenlijk’ vroeg ik hem toen ik naar de machine wees. ‘normaal moet hij een zwaard inslikken en het je terug met het handvat geven, wat dus duidelijk niet het geval was.’ Zei hij met een glimlach. Opeens vertrok zijn gezicht en was hij droevig. Hij zuchtte ‘ik zal die prijs nooit winnen’ zei hij. Ik kopte op zijn schouder en glimlachte. ‘echt wel, dit ding zal werken en ik zal helpen.’ Zei ik en zijn gezicht vertrok weer met een brede glimlach. ‘wel aar wachten we dan nog op, geef mij de schroevendraaier maar Lou’ zei hij toen hij onder de machine kroop. Ik glimlachte en gaf hem de schroevendraaier. ‘zo en wat heb je gedaan vandaag’ vroeg hij. ‘ben naar Wills gegaan en heb Romeo en Julie terug geleend en ik heb de cd’s die ik altijd beluister gekregen van hem.’ Zei ik. Hij lachte. ‘Paul, ben ik gek?’ vroeg ik toen het even stil was. Paul wist dat ik homo was en Will ook maar voor de rest niemand en dat wouw ik zou houden.

hij rolde meteen vanonder de machine uit, hij lag op een plank met wieltjes onder. ‘Mijn neefje gek? Waarom denk je dat nu weer? Ja je bent speciaal met een hoofdletter S maar niet gek ’ zei hij lachend. Ik duwde hem met mijn voet terug onder de machine en rolde met mijn ogen maar ging toch door en deed alsof ik zijn belediging niet had gehoord. ‘ik weet ni, ik denk gewoon dat ik hier niet thuis hoor, er is niemand waar ik echt mee kan praten.’ Zei ik. ‘wat met die jongen Zayn geloof ik dat het is.’ Vroeg hij. ‘hij is best knap’ vervolgde hij.
‘ja knap is hij, en onbeleefd en onbeschoft en echt Paul ik van niets echt zo op het meer-spieren-dan-hersens type’ zei ik. Zonder iets te zeggen ging hij naar te werktafel en nam een roestig zwaard. ‘ik denk dat je beter afstand kan nemen Lou’ zei hij serieus. Ik liep naar de tafel en bukte mij. Langzaam stopte hij het zwaard in de machine en ging aan de andere kant staan. De machine maakte een raar geluid en het leek wel of hij ging ontploffen maar dan opeens kwam uit de andere kant het zwaard uit de machine. Ik durfde niet te kijken, en ik hoorde geen geluid dus deed ik voorzichtig mijn ogen open. Paul stond stokstijf aan de andere kant met het zwaard in zijn hand, het was gelukt, de machine werkte. Ik sprong op en liep naar Paul om hem te knuffelen. Hij lachte breed. ‘het werkt, Lou. Ik heb het gedaan, het werkt.’ Riep hij terwijl hij een heel vreemd vreugde dansje deed. ‘zadel Philippe op jongen, ik vertrek nu!’ riep hij naar me toen hij zijn spullen ging pakken. Ik kon niets anders dan glimlachen.