First meeting.

ik heb er genoeg van ! schreeuwde ik naar mijn ouders terwijl ik de deur dicht gooide en weg liep.
mijn ouders willen dat ik met hun mee werk en ik wil dat gewoon egt niet, ze stoppen gewoon niet met zeuren...
nog geen kwartier later was ik bij mijn plek aangekomen, hier zoek ik altijd mijn rust.
het is een open veld op een heuvel die uitkijkt op de stad.
en sterren lijken alsof je ze zo kan aanraken , en de eiken bladeren die om je heen vallen van de grote eik op de heuvel.
ik liet me eigen vallen op het gras en richten me hoofd naar de lucht en sloot me ogen.
ik wil even alleen denken aan mij eigen , oh wacht dat is ook niet egt prettig.
morgen begint school weer en begint die ellende weer, ik loop altijd in me eentje , eet in me eentje en zit in me eentje.
mensen vinden me eng omdat mijn ouders zo raar zijn en mijn zusje is vermoord toen ze 7 was , ze hebben op mijn school het gerucht gemaakt dat ik en mijn rare ouders mijn zusje iets hebben aangedaan, ik omdat ik er volgens hun eng uit zie en mijn ouders raar zijn.
oke mijn haar is pik zwart en lang maar dit ben ik en ben stil omdat ik niet egt goed in vrienden maken ben.
ik hoop dat iemand me een keer neemt zoals ik ben.
waarom hoor ik iets anders dan mijn gedachten.
ik hoor iemand aan komen hijgen.
ik opende mijn ogen en zag een meisje de heuvel oplopen met spierwit haar maar ze had haar handen om haar buik heen.
ze keek me aan met doordringende ogen en een rode traan liep over haar wang en ze viel neer .
ik zag haar neervallen en rende naar haar toe.
ik draaide haar om en het bloed liep uit haar mond en ze had een enorme wond bij haar buik.
shit! wat moet ik nou, ik kan haar niet achterlaten.

waar ben ik mee bezig zei ik tegen me eigen.
daar liep ik dan met een gewond meisje in mijn armen , het ziekenhuis is hier half uur vandaan , dat kan ik nooit lopend.
ik leg haar in mijn hut , ik maakte vroeger een hut om zoveel mogelijk weg te blijven van mijn ouders.
heb er een stretcher staan dus gaat lukken en een verband doos voor alle wonden die ik opliep met dit bouwen.
ik haalde haar handen van haar buik af en zag een grote snee zitten met houtschilvers eraan, hoe kan dit zijn gekomen..
ik probeerde de wond schoon te maken en zag haar lijden van de pijn maar volgens mij had ze het niet door dat ze hier was.
eindelijk klaar en ik ging langs haar zitten.
jake ! wat ben je allemaal aan het doen riep vader.
niks en laat me met rust riep ik boos terug waardoor het meisje wakker begon te worden.
jake keek snel uit de raam en zag dat zijn vader weer terug naar binnen liep.
het meisje kromp in elkaar en begon te kreunen van pijn.
ze ziet er zo anders uit, bleke huid en zilverwit haar.
hij kwam dichterbij en keek haar aan.
waar ben ik vroeg het meisje.
in mijn hut zei jake , wat is je naam zal ik je ouders bellen of ambulance?
ben je gek ! au... mijn vader deed me dit en geen ambulance dan weten ze het meteen.
wat weten ze meteen zei jake met een verward gezicht , dat je vader je mishandeld?
nee stomkop .. het doet pijn als ik praat .
ga dan goed liggen ik zal wat drinken pakken.
nee blijf hier zei het meisje en pakte bij zijn mouw vast om hem te laten blijven.
oke oke , wat is je naam eigenlijk nou? vroeg jake ongeduldig.
vallery .. zei ze pijnlijk.
oke vallery ik ben jake en ga nou maar rustig slapen ik ga ook naar bed , ik kom morgen heel vroeg al bij je kijken moet ook naar school dus.
ze zei niks meer terug en trilde helemaal en jake liep al naar binnen.