Hoofdstuk 14- My Worst Nightmare

Janette pov

'Janette? Janette, word wakker nu!' langzaam open ik mij ogen, die nog moeten wennen aan het felle licht. langzaam en nog slaperig wrijf ik door mijn ogen. wanneer ik alles weer helder zie, kijk ik in het woedende gezicht van mijn moeder. 'Wat doe jij hier?' mijn stem klonk schor en angstig. Mijn moeders ogen spuwde vuur. 'Wat doe ík hier?' ruw trok ze aan mijn arm. 'Wat doe jíj hier, zul je bedoelen!' ze hief haar hand op en probeerde mij een klap te verkopen. ik dook net optijd weg en ontweek haar aantstormende hand. ze keek me woedend aan. 'ik had moeten weten dat dit zou gebeuren, vieze slet dat je bent.' riep ze. 'dat je weg zou lopen, om naar een jongen te gaan.' de tranen prikte achter mijn ogen. hoe had ze mij gevonden? ze hief haar hand weer op en voordat ik mij kon verdedigen kletste de hand tegen mijn wang. ik greep naar mijn wang, maar tot mijn verbazing voelde ik geen enkele pijn. ineens klonk mijn moeders lach schel door de kamer heen, langzaam kwam haar arm omhoog en wees ze naar de hoek van de kamer. ik volgde haar arm, waarna ik Harry beweegloos op de grond zag liggen. hij leek wel.. 'Dood, ja Janette, hij leeft niet meer.' lachte mijn moeder. 'Allemaal dankzij jou, goed gedaan.' huilend sprong ik op van mijn ben en knielde bij hem neer. ik probeerde beweging in hem te brengen, maar het lukte niet. 'Dacht je echt dat dat werkt?' ze keek mij geamuseerd aan. 'Waarom?' kon ik alleen maar uitbrengen. opnieuw barste mijn moeder in een histerisch lach uit. 'Ze wil weten waarom?' zie ze alsof er nog iemand in de kamer stond. 'ik zal je even vertellen waarom.' ze keek mij dreigend aan. 'je hebt je hele familie ten schande gemaakt, je bent een grote slet die met de eerste de beste jongen meegaat, en je bent gewoon een ontdankbaar wicht.' ik sloeg mijn handen voor mijn ogen en begon oncontroleerbaar te huilen. 'Branden in hell zul je, wicht! branden.' riep ze ineens. ik keek naast me en harry was verdwenen. ik stond ook niet meer in de logeerkamer, maar om me heen was alles van vuur. mijn moeders woorden echo'de door mijn hoofd. 'branden in hell zul je, Branden!

met een schok werd ik wakker. nat van het zweet tuurde ik de duisternis in. ik voelde over mijn wang, maar ik voelde geen pijn. opgelucht haalde ik adem. het was maar een droom. een levensechte droom.. ik zat recht op in mijn bed en had een been opgetrokken. zo zat ik nog een tijdje, huilend.