#140.
Omstreeks half negen ’s avonds reden we eindelijk de oprijlaan op. Ik zag dat er licht brandde in de living, wat dus wou zeggen dat Tom nog thuis was. Hoe voorspelbaar. Ik wist zeker dat hij aan het televisiescherm gekluisterd zat en ons interview had bekeken. Bill parkeerde de auto in de garage en niet veel later werd de ongemakkelijke stilte tussen ons nog luider zo zonder de draaiende motor en radio op de achtergrond die de spanning verdoezelde. Net op dat moment besloot mijn buik en pruttelend geluid te produceren. Ik verging van de honger en had sinds de middag niks deftigs meer gegeten. Tijdens de terugweg had Bill net zoals in het doorgaan zijn mond niet opengedaan, behalve toen we in de buurt waren van datzelfde wegrestaurantje. Ik had een paar woorden verstaan die verband hielden met eten en een broodje, maar ik had met mijn hoofd geschud. Hoeveel zin ik ook had om iets anders dan die droge koeken te eten, ik wilde niet terug op die plek zijn. Aangezien ik hem had laten weten dat ik geen honger had, was hij gewoon doorgereden en daarmee was de conversatie ook meteen geëindigd.
Langzaam en vermoeid stapte ik uit de auto, Bill daarentegen verroerde zich niet. “Kom je niet?” vroeg ik zo neutraal mogelijk. Ik kon het niet laten om te zwijgen, hoe hard ik ergens ook wou. Hij schudde met zijn hoofd en wreef met zijn handen over zijn gezicht. Hij wreef de make-up met opzet uit, alsof het hem niet meer uitmaakte hoe hij er uitzag. “Ga maar”, mompelde hij. Het was bedoeld als een bevel, althans zo voelde het aan. Met hangende schouders sloeg ik de deur dicht en liep ik naar de achterdeur. Ik stopte niet zoals gewoonlijk bij de kapstok. In plaats daarvan ging ik onmiddellijk naar de living, waar Tom nonchalant rechtstond. Hij had de sfeerlampen aangestoken, wat het licht verklaarde dat ik vanuit de auto gezien had. “Waar is Bill?” was het eerste dat hij vroeg toen hij merkte dat ik alleen binnengekomen was.
Reageer (9)
Ik vind het wel erg voor hen beiden, maar het is toch beter voor Bille én voor Chaya als ze erover praten. Dan weet Chaya hoe Bill zich voelt, en voor Bill is het beter om te praten dan om alles op te kroppen...
1 decennium geledenSnel verder!
x
Ik vind het zo sneu voor beiden. Maar ze moeten met elkaar praten en dan komen ze er wel uit
.
1 decennium geledenGa je snel verder <3?
xx
Dit moet wel zo vreselijk frustrerend voor Chaya zijn, maar ik denk wel dat ze beseft dat Bill na moet denken. Hij moet alles even op een rijtje zetten en beslissingen nemen. Hoe moet de relatie verder gaan? Kunnen we nog wel gelukkig door gaan samen? En natuurlijk het lichamelijke gedeelte is ook belangrijk. Zowel Bill als Chaya zijn jong en hebben een enorme hoeveelheid aan hormonen. Ze moeten ook hier over na gaan denken. Hoe gaan ze dat doen enzo.
1 decennium geledenEn dan heb ik het nog niet eens over de conversatie die Bill en Tom met elkaar moeten voeren. Zoals ik al eerder heb gezegt, zal dat niet gemakkelijk zijn. Bill is kwaad op zijn broer en Tom wordt verscheurd door schuld gevoel. Ik kijk uit naar dat deeltje. Niet op een leuke manier maar op de manier van, hoe gaat dat weer goedkomen tussen die twee? Zal Bill ooit zijn broer weer 100% vertrouwen??
Welnu, je hebt hebt het weer heel mooi omschreven en ik weet dat veel mensen dit zeggen maar het is echt heel mooi! Veel emoties die wij als lezers ook kunnen plaatsen. Ik ga nu je blog lezen, en waarschijnlijk komt daar ook nog een reactie!!
<3 <3.
Ahw echt prachtig geschreven! Ik hoop echt dat het goed komt tussen die twee en dat Tom er voor beiden kan zijn! <3
1 decennium geleden