17.

Zayn POV

Het begon langzaamaan steeds beter met mij te gaan. Tijdens interviews zei ik nog steeds niet zo veel, maar dat kwam omdat Harry of Liam toch altijd het woord deden en ik niets meer had toe te voegen. De repetities gingen ook terug steeds beter. Ik begon weer meer te lachen en haalde ook weer enkele stunts uit. ‘Ik ben blij dat je terug bent,’ zei Harry terwijl hij een hand op mijn schouder legde. Ik glimlachte naar hem. Blijkbaar had ook hij gemerkt dat ik verandert was. De repetitie was goed verlopen en ik besloot om even naar buiten te gaan, om een sigaret op te steken. Ik kwam buiten en meteen kwam er iemand op mij afgelopen. ‘Zayn!’ schreeuwde ze. ‘Rose?’ zei ik verbaasd. ‘Eindelijk heb ik je kunnen bereiken! Waarom nam je je gsm niet op?’ riep ze in paniek. ‘Sorry, maar ik had repetitie en mijn gsm moet dan op stil staan,’ zei ik. Ik nam meteen mijn gsm en zag dat ik twintig gemiste oproepen en een heel aantal berichtjes had van Rose. ‘Je bent er nu, wat is er zo dringend?’ vroeg ik. ‘Stephanie…’ begon ze. ‘Rose, nee! Ik wil het niet horen!’ riep ik terwijl ik een trekje van mij sigaret nam. ‘Luister nu, Zayn…’ begon ze weer. Ik gooide mijn sigaret op de grond en stampte hem uit. ‘Nee, ik wil het niet horen. Punt,’ zei ik. Ik draaide me om en liep terug naar binnen. Mijn humeur was weer helemaal omgeslagen. Ik ging op de bank zitten en nam mijn iPhone. Ik stopte de oortjes erin en startte de muziek. Ik voelde hoe de bank naast mij lichtjes inzakte. Ik zette mijn muziek op pauze en keek Liam afwachtend aan. ‘Wat?’ snauwde ik toen hij niets zei. ‘Wat is er buiten gebeurd?’ vroeg hij. ‘Niets,’ zei ik nors. ‘Zayn…’ drong hij aan. Ik zuchtte. ‘Rose stond buiten op mij te wachten. Ze probeerde me al even te bereiken, maar mijn gsm stond op stil dus was ze naar hier gekomen. Ze wilde praten over Stephanie,’ zei ik. ‘Wat had ze te zeggen?’ vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik liet haar niet uitpraten. Ik wilde het niet horen en ben maar terug naar binnen gekomen,’ zei ik. Liam stond op zonder nog een woord te zeggen en liet mij alleen achter. Ik startte mijn muziek weer opnieuw en zette mijn volume op het luidste. Het kon me nu even niet schelen dat dat slecht was voor mijn gehoor, ik wilde me even gewoon afsluiten van de rest. Ik sloot mijn ogen en dommelde lichtjes weg.