135. || Rainbows ||

Ik dacht na over mijn opties, en besloot dat ik optie 3 ging kiezen. Al maakte ik me wel wat zorgen over het feit dat ik dan bij Justin omhoog door het raam moest. Hoe ging ik dat met krukken voor elkaar krijgen?!
"Ik ga wel even mee na-" begon Cat en klikte haar gordel al los. We stonden voor luke's huis. "Hohoho niks daarvan jongedame. Jij gaat met mij mee en legt me eens haarfijn uit waarom jij weer aan de graffiti bent gegaan." zei Liss streng. Cat zuchtte en zakte geïrriteerd verder onderuit. "Dan spreek k je nog Niall." zei ze en gaf me onhandig een knuffel. Ik glimlachte naar haar en stapte met nijn krukken de auto uit. Waarschijnlijk was met krukken lopen voor mij net zo gevaarlijk als traplopen... Ik was een erg onhandig persoontje.
Ik hupste de stoep op en verloor bijna mijn evenwicht. Na nog twee sprongen stond ik onder Justin's zolderraam. Fuck.
Er stond een rozenstruik tegen een soort hek met ruiten. De perfecte trap. Maar die kutkrukken kreeg ik met geen mogelijkheid naar boven. Ik slaakte een diepe zucht van frustratie en gooide mijn krukken in de rozenstruik. Die vond ik morgen vast wel weer terug. Ik probeerde op mijn voet te staan. Het deed zeer, maar ik had het er wel voor over. Alleen even hier naar boven klimmen. Het huis was bijna 8 meter hoog, en Justin's raam zat op ongeveer 7 meter. Ik begon aan de klim en beet zo hard op mijn lip, dat ik de pijn in mijn enkel minder voelde.
Nog een paar stappen en ik was boven. Ik hoorde het raam open gaan en precies op dat moment greep ik met mijn linker hand in een dikke doorn. Ik liet in een reflex het hek los.