O17 Isabelle Cleo Harrison.

Ze haalde met trillende handen het foto uit het kapotte lijstje. Oliver was ondertussen alweer naar de woonkamer gelopen, dus ze liep maar naar de deur. "He-heb je een bezem?" fluisterde ze bang. Oliver keek haar verveeld aan. "Ga je hier ook schoonmaakstertje spelen?" zei hij spottend, en zette een stap in haar richting. "Waarom doe je zo Oliver?" zei ze zacht, en keek naar de grond. "Omdat ik dit niet wil, Isa." antwoordde hij kil, en stak zijn kin wat naar voren. Alsof hij heel groot wilde overkomen. En dat lukte hem aardig. "Ik kan er niks aandoen, Oliver." zei ze zacht, en legde haar hand op zijn borst. Oliver haalde haar hand niet weg, maar raakte haar ook niet aan.

Het gesprek verliep stroef, maar hoe verder ze kwamen, hoe dichter ze bij elkaar kwamen. Oliver drukte uiteindelijk zijn lippen op de hare om het gesprek te stoppen. Misschien kreeg ze hem dan toch zover dat ze samen hun kleine gingen opvoeden. Zachtjes streek ze over zijn borstkast, en maakte zich los. "We moeten wel je hal schoonmaken, straks komen je ouders thuis." zei ze zacht, en liep naar de kast. Meestal hadden mensen hier hun schoonmaak spullen zijn, dus daar zouden zij niet van afwijken toch? Ze opende de kast, en liep met de spullen naar de hal. Oliver liep haar mopperend achterna, en samen maakte ze de hal schoon.

Toen ze klaar waren gingen ze samen naar boven, waar ze voorzichtig een spelletje opzette en deze de hele avond en nacht voortzette. De volgende ochtend werd ze wakker, en keek naar de jongeman naast zich. "Doe je het? Alsjeblieft.." fluisterde ze zacht, en keek hem vragend aan. Oliver keek even twijfelend, maar knikte toen. "Ik kan niks beloven over de opvoeding. Misschien blijf ik maar twee maanden." zei Oliver slaperig. "Ik ben al blij dat je het wilt proberen." glimlachte ze, en kuste hem even. Daarna stond ze op, en ging douchen. Zacht zingend streek ze over haar platte buik en dacht na. Voorzichtig leunde ze tegen de glazen wand van de douche, en liet haar gedachtes afdwalen. Over twee jaar zouden ze een gezond kindje hebben met mooi bruin haar, en een egaal blank huidje. Het zou grote bruine ogen hebben, en het vrolijkste kindje uit de buurt zijn. Hopelijk was het dol op mensen, zodat het zich nooit alleen hoefde te voelen.

Ze werd wakker geschud uit haar dagdromen door een zingende Oliver die naar beneden liep. Snel maakte ze haar douche sessie af, en kleedde zich aan. Ze ging naar beneden, en ging ontbijten met Oliver. Tevreden bekeek ze zijn gezicht. Wat was ze blij dat hij het tenminste wilde próberen. Ze kende zat andere verhalen waarbij de vader meteen vertrok alleen al bij het horen van de zwangerschap. Neuriënd ging ze haar haar föhnen, en daarna met Oliver naar Tyron en Grace om het verhaal te vertellen. Hoe zouden zij reageren? Misschien was ze haar baan wel kwijt. Dat kon ze zich echt niet veroorloven. Dan had ze meteen geen baan meer én geen dak boven haar hoofd. En ze zou zich niet gaan opdringen bij Oliver, dat vond ze niet gepast. Ze keek op toen het enorme landhuis aan de horizon opdook. Als dit maar goed ging..