• Eyes 007

Echt een goede nachtrust heb ik niet gehad vannacht, dus werk ik mijn wallen weg met een klein beetje foundation, niet zo veel, want ik haat van die dichtgeplamuurde gezichten. Ik had thuis in Londen al uitgezocht wat ik aan zou doen vandaag, dus daar hoef ik gelukkig niet over na te denken. Ik trek het setje kleren aan, smeer een laagje mascara op mijn wimpers, doe mijn haren in een staart en kijk tevreden in de spiegel. Zo kan ik best voor de dag komen op een sollicitatiegesprek, ik zie er netjes en verzorgd uit, maar ben toch nog steeds Elena Romée Fields. Als ik beneden kom, zit oom Harold al beneden aan de tafel te eten. ‘Goedemorgen’ groet ik hem. ‘Goedemorgen Elena, kom er bij zitten, ik heb ook al een bord voor jou neergezet.’ Ik ga tegenover hem zitten, en pak een broodje uit de mand die op tafel staat. Zwijgend begin ik aan mijn ontbijt, niet wetend wat te zeggen. ‘Wil je straks meerijden?’ breekt oom Harold uiteindelijk het ijs. ‘Als het geen problemen geeft, ik wil ook best een taxi bellen of zo?’ maar oom Harold schudt zijn hoofd. ‘Het maakt niets uit, het gesprek is om negen uur, en ik moet er dan ook zijn, dus dat is dan geregeld, ik vertrek over een kwartiertje.’ Hij kijkt even op zijn horloge, en loopt dan naar de keuken om zijn bord in de afwasmachine te zetten. Ik stop nog snel de laatste twee happen brood in mijn mond, en doe dan hetzelfde. Ik loop naar boven om mijn tas te pakken, en nog een keer te checken of mijn haar, make-up en kleding goed zit.

‘Goedemorgen Elena, ik ben Sandro Rosell’ stelt de president van FC Barcelona met een zwaar Spaans accent zich voor. ‘Elena Fields.’ Oom Harold gebaart dat ik mag gaan zitten. ‘Zo, dus jij bent fysiotherapeut?’ – ‘Ja, ik werk nu ruim 2 jaar in Londen meneer.’ Antwoord ik beleefd. ‘En hoe wil je dat dan gaan doen als we je aannemen, iedere dag heen en weer vliegen?’ lacht Sandro. Ik schud mijn hoofd. ‘Ik zou een appartement kunnen zoeken, in of vlakbij Barcelona.’ – ‘Of ze kan natuurlijk bij mij komen wonen’ vult oom Harold aan. ‘Dat moet dan geen probleem zijn, en waarom denk je dat dit een geschikte plek is om te komen werken voor jou?’ Oe, moeilijke vraag, gelukkig heb ik hier thuis al over nagedacht en meerdere malen het antwoord geoefend zodat het natuurlijk overkwam. ‘Omdat ik ambitieus ben, dit een groot avontuur vind, en me dit gewoon een hele mooie werkplek lijkt, waar ik volgens mij prima tussen pas.’ Het laatste is natuurlijk gelogen want voetballers zijn totaal niet mijn ding, maar dat hoeft hij niet te weten natuurlijk. ‘Klinkt goed, maar je zegt dat je dit een groot avontuur vindt, wat nou als het totaal niet bevalt?’ Jemig, die man is slim, en weet de goede vragen te stellen. ‘Het lijkt mij verstandig om te beginnen met een half jaar contract, dan kunnen we kijken of het bevalt.’ Weet ik mezelf uit de situatie te redden. ‘Dat klinkt me goed in de oren, voordat ik met Harold ga overleggen, zou je nog wat over jezelf willen vertellen.’ Snel noem ik in mijn hoofd een aantal dingen op die ik over mezelf wil vertellen. ‘Ik woon al sinds jongs af aan in Londen, en werk dus nu bij een groot fysiotherapie bedrijf daar, ik heb het daar enorm naar mijn zin, maar het wordt me wel een beetje klein, ik ben toe aan een nieuw avontuur.’ Leugen nummer 2. ‘Ik heb een jonger zusje, en een jonger broertje, mijn ouders zijn nog bij elkaar. Zoals ik al zei, ben ik erg ambitieus, en volgens mensen om mij heen ook zorgzaam, lief, en sta altijd voor iedereen klaar, maar daar kan ik natuurlijk niet over oordelen dat zult u ze dan zelf nog eens moeten vragen.’ Hij knikt vriendelijk, en gebaart dan dat hij samen met oom Harold gaat overleggen.
Pff, dit is echt niets voor mij al dat liegen. Ik houd daar eigenlijk helemaal niet van, maar het is nodig vandaag, en als het echt nodig is mag je liegen praat ik mezelf in. Ik hoop dat ik de baan heb, want dan kan ik Caitlin helpen, en daar doe ik dit allemaal voor. Ik kijk nog eens om me heen, en zie het eigenlijk wel zitten om hier te gaan werken, het is een mooie stad, lekker weer, dit is een mooi gebouw waar ik me wel thuisvoel. Ik schrik op uit mijn gedachten als de deur opengaat en oom Harold en Sandro weer binnenkomen.

Ik ben slecht, ik had niet gekeken of er na gister weer abo's bij waren gekomen, want gister was er dus 1 weg, maar nu zijn er dus ineens 18 abo's omg. Nu is dus in twee minuten mijn humeur nogal compleet omgeslagen. Sarah heeft gelijk, zoals altijd, ik kan het niet laten om jullie meer stukjes te geven. Just because I love you so much, and ik ben jullie gewoon zo dankbaar ! I love you xx