O1O - I'm sorry

Pov : Madison

Iedereen was aan het volleyballen terwijl ik op het bankje zat toe te kijken. Niall stond te praten met de twee meisjes die hij gistermiddag had ontmoet terwijl hij hout sprokkelde.
Ik zat nog met m’n gedachte bij gisteravond. Wat er was gebeurd bij het kampvuur. Waarom zou hij me zoenen als hij me nog niet kent? Is hij gewoon hetzelfde als alle andere jongens?
Niall kwam naar me toe gerend wanneer z’n team heeft gewonnen. ‘’gefeliciteerd’’ glimlach ik. Hij grijnst en gaat naast me zitten ‘’dankje, doe jij niet mee?’’. Ik schud m’n hoofd ‘’ik voel me niet zo lekker’’. Ik weet dat het niet klopt dat ik lieg, maar ik moet toch iets verzinnen?
‘’Niall? Kom je? We moeten verder spelen’’riep een meisje. ‘’Ik kom!’’. Hij legt z’n hand op m’n knie. Versteent keek ik ernaar. ‘’zullen we straks afspreken? Bij de steiger? Dan laat ik je de rest van m’n song luisteren’’.
Ik glimlach ‘’is goed’’. Hij grijnst ‘’kom voor zonsondergang’’. Ik knik en keek blozend naar m’n knie. Hij knipoogt en loopt naar z’n team.
Wanneer het volleybaltoernooi was afgelopen, en de winnende team bekend is gemaakt rent iedereen naar het water om zich te laten afkoelen.
‘’Aangezien Madison haast niks heeft gedaan’’begint Logan en tilt me op. Ik begon te gillen ‘’zet me neer!’’. Hij rent naar het einde van de steiger en gooit me in het water.
Proestend kom ik boven water. Niall steekt z’n hand naar me uit. Dankbaar pak ik hem aan en word uit het water getrokken. ‘’bedankt’’.
Wanneer de zon bijna onderging loop ik naar de steiger waar Niall al zat. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten ‘’ben ik te laat?’’. ‘’is de zon al onder?’’. Ik schud m’n hoofd.
‘’Waarom ben je zo stil?’’vroeg Niall wanneer de zon helemaal onder was en de lichten op het strand aan gingen. ‘’er is niks’’. ‘’gaat het over gisteravond?’’. Ik zucht ‘’misschien’’. ‘’ok, het spijt dat ik je bijna had gezoend, ik ging teveel op in het moment’’. Ik schud m’n hoofd ‘’nee dat is het niet’’. ‘’wat is het dan?’’.
Ik keek naar m’n voeten die in het water trappen.
‘’Ik ben gewoon bang, dat je hetzelfde bent als alle jongens, ze doen lief en aardig tegen je, en dan zijn ze weg’’.
‘’Ik ben niet zo als alle jongens, en dat ik beroemd ben maakt niet meteen een badboy van me’’.
Ik had spijt van de woorden, en wou dat ik ze terug kon slikken. Ik zucht ‘’het spijt me, zo bedoel ik het niet’’. ‘’nee zo bedoeld niemand het’’. Hij stond op en liep weg. ‘’Niall!’’.
Zonder zich om te draaien loopt hij weg. Teleurgesteld bleef ik zitten en keek naar m’n handen. Misschien ben ik zelf wel de oorzaak.