Hoofdstuk 24

De ochtend voor de eerste zwerkbaltraining, kwamen er plots Mia en Hedwig, met nog 6 andere uilen de Grote Zaal binnen gevlogen. Allebei droegen ze een lang pak. Een pak, landde voor mijn neus met een zachte “plof”. Het andere pak, kwam voor Harry’s neus terecht. De 6 uilen vlogen meteen weg, maar Mia en Hedwig bleven rustig zitten. Mia, pikte meteen mijn toost in en vertrok samen met Hewdig naar de uilenvleugel toen ze het op had gegeten. Nieuwsgierig, richtte ik mijn aandacht op het langwerpige ding voor mijn neus. ‘Maak nou open’, zei Ron. Hij leek nog nieuwsgierig dan ik, terwijl het voor mij was. ‘Ja, ja, rustig aan’, antwoordde ik. Met een ruk, trok ik het donkerbruine papier van het pak. Een Nimbus 2000 kwam te voorschijn. Ik hoefde de brief die er bij zat, niet open te maken om te weten van wie hij was. Ik wierp een korte blik, op de leraren tafel. Ik zag mijn vader naar me kijken, wachtend op mijn reactie. Ik knipoogde naar hem en een lach sierde zijn gezicht, waarna hij zich in een gesprek mengde tussen professor Anderling en professor Sneep. Ook al leek het meer op een ruzie. Ik snapte niet, hoe mensen het met Sneep uithielden. Ik werd na 2 uur al helemaal gek. Oké dan ik geef het toe, eigenlijk al na 2 seconden. Ik richtte mijn aandacht weer op mijn Nimbus 2000 en opende de brief die erbij zat;


Lieve Luce,
Deze bezem is speciaal voor jou, omdat je in het zwerkbalteam zit.
Ik ben ontzettend trots op je.
Ik weet zeker, dat je ouders ook trots op je waren geweest.
Als ik partijdig mocht zijn zou ik voor jou zijn, maar aangezien ik schoolhoofd ben mag dat niet.
Ik wens je heel veel succes, maar ik weet dat je het heel goed zal doen.

Ik hou van je.

Liefs, Pappa.


Nadat ik het gelezen had, stonden de tranen me in de ogen. Ik beet op mijn lip om ze tegen te houden.
Ik had het gevoel, dat ik het niet beter had kunnen treffen. Voor het eerst richtte ik mijn aandacht op Harry, die met open mond naar zijn bezem staarde. ‘Moet je lezen’, zei hij en hij reikte me een brief aan. Ron en Hermelien, lazen over mijn schouders mee;


Beste Harry,

Ten eerste; gefeliciteerd met je plaats in het zwerkbalteam.
Deze bezem geven we aan je met een speciale reden.
Je ouders wilden dat we, als je in het zwerkbalteam kwam, je de beste bezem gaven die er was. Dus lieten ze wat geld er voor achter.

Veel succes,

Minerva Anderling.


‘Wauw’, zeiden ik, Ron en Hermelien. ‘Je ouders hadden er veel vertrouwen in dat je in het zwerkbalteam kwam’, zei Hermelien zachtjes. Harry knikte. ‘Zullen we ze naar boven brengen’? Vroeg ik aan Harry. ‘Ja’, antwoordde hij ‘ dat lijkt me een goed idee’. We stonden alle vier op en liepen naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Nog voor we de Grote zaal verlieten, draaide ik me om en keek naar mijn vader. Ik wierp hem een glimlach en liep daarna verder naar de leerlingenkamer. Ik borg mijn bezem zorgvuldig op en ik kon niet wachten om hem te gebruiken. ‘Deze training kon nog best wel vet worden’, mompelde ik en ik ging weer naar beneden, waar Harry, Ron en Hermelien op me wachtte.