1 - I Don't Want To Be Your Second Choice.

Kimberley Point Of Vieuw

Ik keek wat rond in de Starbucks waar ik zat. Jess was drinken gaan halen dus ik zat alleen. Mijn blik gleed over de verschillende mensen. Ze zaten allemaal te praten, sommigen waren aan het lachen, anderen dronken rustig hun drankje op. Maar bij één jongen bleef mijn blik hangen... Hij had donker, kort haar en een schattige glimlach. Hij zat daar samen met een meisje. Zij had bruin, lang haar. Ik richtte mijn aandacht terug op de jongen. Zouden ze een koppel zijn? Opeens werd er een beker voor mijn neus gezet en ik schrok, wat me uit mijn gedachten haalde. 'Jess, je liet me schrikken!' riep ik, waarna ze mij een verontschuldigende blik gaf. 'Sorry', zei ze en ze plofte op haar stoel. Ik dronk van mijn koffie en keek daarna weer dromerig naar die jongen. Jess had het al snel door en knipte met haar vingers vlak voor mijn gezicht, waarbij ze geërgerd zei: 'Kimberley, waar zit je nou al de hele tijd naar te kijken?' Ik keek haar aan en antwoordde: 'Kijk achter je.' Jess deed wat ik vroeg en keek in het rond. 'Ik zie niets?' zei ze geirriteerd. 'Die jongen daar, samen met da meisje.' 'Keek je daar de hele tijd naar?' Ik hoorde iets opgewekts in haar stem. 'Ja, maar kan het een beetje stiller? Niet iedereen hoeft het te horen!' 'Zo beter?' fluisterde ze. 'Jess, doe niet zo kinderachtig.' lachte ik. 'Oke, oke.' We dronken verder onze koffie uit. 'Hij is best wel mooi', gaf Jess toe. 'Heb je het eindelijk door?' Ik probeerde om verrast te klinken, waarop Jess me een "is-niet-grappig" blik gaf. 'Zeg, je moet niet te hard van stapel lopen he, je hebt toch wel op dat meisje gelet. Zie je niet hoe ze naar hem kijkt? Ze zijn duidelijk een koppel. Als ik jou was zou ik me maar focussen op andere jongens.' 'He, ik hoef geen preek hoor, ik weet best wat goed voor me is', verdedigde ik mezelf. 'Ik waarschuw je alleen maar.' 'Jaja, dat weet ik wel, maar het is nergens voor nodig, ik red mezelf wel.' 'Oke, zoals je wil.' We liepen naar de uitgang, mijn blik bleef bij die jongen hangen, ik kòn gewoon nergens anders naar kijken. Nee. Ik wòù nergens anders naar kijken. Toen we in Jess' auto stapten, kon ik ook maar aan 1 ding denken. Wat is er in godsnaam aan de hand met mij? 'Kimberley, luister je wel?' hoorde ik Jess zeggen. Ik schudde inwendig mijn gedachten van me af en richtte mijn aandacht op Jess. 'Wat moet ik gehoord hebben?' vroeg ik, niet-wetend waar het over ging. 'Ik vroeg of ik bij jou mocht slapen vandaag, want mijn ouders hebben straks een feestje, je weet wel, met al die vrienden van mijn ouders die ik al zo lang niet meer heb gezien. En dan zeggen ze allemaal: "Oh wat ben je groot geworden" en dat soort dingen. Daar heb ik dus absoluut geen zin in', klaagde ze. 'Ja, dat zal wel gaan', antwoordde ik. 'Oke, dan gaan we snel even langs mijn huis om mijn spullen op te halen, en daarna gaan we naar jouw huis', stelde ze voor. Ik knikte afwezig en keek uit het raam naar de huizen die voorbij vlogen. Zouden ze echt een koppel zijn? Ik heb niet echt op dat meisje gelet. Jess zal wel gelijk hebben zeker? Maar wat als ze geen gelijk heeft? Dat zal ik allemaal nog wel uitvinden, maar niet nu, ik heb betere dingen te doen. 'Mijn ouders zijn niet thuis dus we moeten zelf eten maken' 'Eten maken? Waarom bestellen we geen pizza?' stelde Jess voor. 'Dat is misschien een beter idee', lachte ik.