Chapter 7

And now, I do, want you to know, I hold you up, above everyone.
      Zenuwen gierden door mijn keel. Ik slikte moeilijk. Dit was het moment. Dit moest ik doen, voor mij en voor Harry. Vooral voor Harry, omdat hij dit verdiende. Hij wilde dit, dit was was ik voor hem ging doen. Ik probeerde mezelf moed in te praten, maar ik was bang. De afgelopen weken waren een soort rare droom geweest. Het was allemaal zo snel gegaan en het was niet realistisch. We waren zo lang vrienden geweest, zo close en we kenden elkaar door en door en toch wisten we elkaar grootste geheim niet. Al was het al snel geen geheim meer en wist ik niet of het bij mij wel een geheim was geweest. Tenslotte wist ik het allemaal niet eens echt zeker. Het gevoel was er altijd geweest, maar ik had het nooit gezien als gevoelens van verliefdheid.
      'Lou?' Ik keek geschrokken op. Liam legde zijn hand op mijn schouder en keek beoedigend naar Harry, die nerveus heen en weer wiebelde. Zijn bruine krullen zaten warrig en zijn ogen hadden een heldere kleur groen. Hij was opgewonden, helemaal klaar voor wat we gingen doen.
      'What?' vroeg ik schor en Zayn grijnsde.
      'Time.'
      Het volgende moment ging de deur open en stapte Simon samen met Paul, Richard Griffiths en Harry Magee naar binnen. Ik slikte en stond op, net als de rest. Niall, Zayn en Liam hielden zich wat op de achtergrond en Harry pakte mijn hand. Simon nam plaats achter zijn bureau, Paul bleef in een hoekje staan en ook Griffiths en Magee namen plaats. Ik volgde Harry's voorbeeld en ging tegenover Simon zitten, die me bedachtzaam aankeek. Hij had zoals altijd zijn trademark masker op en leek helemaal niet blij te zijn. Zijn ogen daarintegen straalden, alsof hij te horen zou krijgen dat zijn enige dochter zou trouwen met een geweldige jongen.
      'Boys,' knikte hij en ik keek naar Harry, die een stille conversatie leek te hebben met Paul. Mijn blik gleed terug naar Griffiths en Magee, die zonder enige emotie naar ons staarden. Iets zei me dat dit een slecht idee was en mijn maag draaide zich vreemd om. Ik kreeg het vreemde gevoel dat alles draaide.
      'We're together.' Harry's stem was rustig, zacht en toch klonk hij zelfverzekerd. Het bleef stil, angstaanjagend stil. Mijn blik bleef op Simon rusten. Wat hij er van vond, was voor mij het belangrijkst. Wat de rest vond kon me gestolen worden. Hij staarde me aan, zijn uitdrukking verraadde niks. Het was nog steeds doodstil.
      'That's what we already thought.' Het was Magee die voor het eerst had gesproken. Zijn stem klonk niet koud of hard. Nee, hij leek bijna blij. Griffiths, die er naast stond knikte langzaam. Ook Simon liet een klein glimlachje doorbreken. Harry liet zijn vingertoppen over de palm van mijn hand glijden en ik keek naar hem op. Zijn groene ogen straalden.
      'But, there's no way you are telling the fans or the rest of the world for that matter,' zei Griffiths toen. Dat was het moment waarop mijn hart in stukjes brak. Harry's ogen vulden zich met een emotie die ik nog nooit had gezien. Zijn kaak stond gespannen. Zijn hand kneep de mijne bijna fijn.
      'Are you telling us we have to lie to the rest of the world about out relationship?'
      'You can't do that!' bemoeide Niall zich er mee, die zijn hand op mijn schouder had geplaatst. Ik zakte wat onderuit in mijn stoel. Ik wilde hier niet over praten. Ik wilde, diep in mijn hart, nog niet vertellen aan iedereen wat Harry en ik hadden. Het was te pril, te klein en daarbij kwam, ik was doodsbenauwd voor de reactie's.
      'But we can. We have to in fact. What do you think will happen when Louis suddenly dumps Eleanor and tells the world he's in a relationship with him,' gebaarde Magee, alsof Harry een of ander misbaksel was. Mijn adem stokte in mijn keel.
      'What are you going to do then? Make then keep this a secret?'
      'Yes. And Louis will continue to date Eleanor, just to keep this secret from coming out. Louis is going to explain all of this to Eleanor. This is how it's going to be. You two,' zei Magee, terwijl hij naar mij en Harry wees, 'are not allowed to show anything more than what the fans expect from those bromances. Eleanor will still be your girlfriend.'
      'But-'
      'No but's Louis. No but's. This is how it's going to be, otherwise this will be the end of your relationship.'
      'With all due respect mister Griffiths,' zei Harry zachtjes, terwijl hij opstond, 'but why do you want this to be a secret? There's not-'
      'We're done here.' Zonder dat Harry zijn zin af kon maken verdwenen Magee en Griffiths het kantoor uit, waarna Simon ook opstond. Zijn ogen stonden ietwat triest, maar hij leek geen aanstalten te maken om het goed te praten. Zijn lippen waren tot een rechte lijn gevormd en hij volgde de twee andere het kantoor uit. Alleen Paul bleef staan.
      'I'm happy for you two, you're absolutely lovely together and you'll be fine. Eleanor is waiting for you down the hall Lou,' zei hij zachtjes en gebaarde naar de deur. Ik schudde mijn hoofd. Dit was veel te veel om te verwerken binnen een aantal minuten. Ik keek naar Harry, die rustig terug staarde. Zijn ogen stonden gebroken, maar hij glimlachte. Hij trok me tegen zich aan en ik plaatste mijn hoofd tegen zijn borst. Zijn hand streek door mijn haar en hij drukte een kusje op mijn kruin.
      'I love you,' fluisterde hij en liet me los. Ik knikte en drukt een kusje op zijn lippen.
---
Gosh, I really love writing this story!
Anyway, kunnen we de top proberen, dan activeer ik er vandaag nog eentje voor jullie..
you guys are awesome <3