Chapter 7

Daviënne Aphrael Price

Ik zat met mijn benen opgetrokken in een stoel in de common room. Ik was Outcast van Michelle Paver aan het lezen. Het was een muggle book uit de serie Chronicles of Ancient Darkness, ik was een Slytherin maar zoals ik eerder al had doorgegeven had ik geen problemen met muggle's en muggleborns en muggle literatuur was nou eenmaal veel beter als die van tovenaars want die was echt slecht. In de stoel naast mij kwam iemand zitten, ik hoorde het maar keek niet op om te zien wie het was omdat ik gefacineerd was door het verhaal. 'Wat lees je?' vroeg degene naast mij opeens. Ik herkende de stem meteen als Theodore en ik kende mijn vriend intussen goed genoeg om te weten dat hij me zou gaan verhorn over waar ik vanmiddag rond had gehangen. 'Outcast, een muggle boek.'
Theodore wist precies hoe ik tegenover YouKnowWho en zijn ideeën stond. Blaise ook want die kende me veel te goed sinds we een keertje samen hadden moeten werken in ons derde jaar, hij was echt slim, maar verder wist niemand wat mijn mening over bloedstatussen waren en wist zeker niemand behalve wat mensen buiten school dat ik van muggleboeken hield. 'Wat is er vanmiddag nou echt gebeurd?' vroeg hij zacht zodat de andere ons niet konden horen. 'Dat heb ik je al verteld,' zei ik terwijl ik opkeek. 'Ik had even frisse lucht nodig en ben buiten geweest.'
Hij keek me sarcastisch aan. 'Wij weten allebij dat dat niet echt is gebeurd.'
Ik wist zeker dat hij op deze manier probeerde erachter te komen of ik aan het liegen was geweest want ik was een meester leugenaar en zelfs mijn beste vriend zou daar niet doorheen kunnen prikken, een feit dat me in deze situatie behoorlijk wat zelfvertrouwen gaf. 'Dus jij zegt dat ik hier zit te liegen?' vroeg ik en ik keek hem glimachend aan.
Er was niets fake aan die glimlach, die bezorgheid en die gave om door te blijven drammen tot hij erachter kwam wat er aan de hand met zijn vrienden was was juist een van de redenen dat hij mijn beste vriend was, hij zou alleen niets te weten komen over wat er vanmiddag was gebeurd. 'Nee, ik heb gewoon het gevoel dat er meer aan de hand is als dat je verteld.'
Damn Theodore, waarom moet je altijd zo verdomd rustig zijn? Ik wil het er gewoon uitgooien, ik wil het je vertellen maar ik weer hoe je zou reageren en ik mag het Army niet in gevaar brengen. 'Dat is hetzelfde.'
'Ik ben gewoon bezorgd Dav,' zei hij. 'Alsjeblieft vertel het me gewoon.'
'Ik heb hier vanavond geen zin in Theodore, je hebt gehoord wat ik heb gedaan.'
'Daviënne ik wil je gewoon helpen, als er iets is kan ik je helpen, ik ben je beste vriend ik ga je niet zoamar alleen in prolemen laten komen.'
Ik stond op en liep zonder verder nog iets te zeggen naar de girl dorms. Als ik langer zou blijven zou ik het vertellen.