007.

Jorian had al een hele route gemaakt met plekken waar we naar toe zouden kunnen gaan. We zouden eerst naar een boerderij gaan. Daar woonde een vriend van hem. Het was een mooie plek. Het lag niet iets uit het dorp en er was zat slaapplek. Na er heerlijk te hebben gegeten van het gesmokkelde avondmaal dat Thomas ,de vriend van Jorian, ons had gegeven gingen we slapen. Niet dat ik echt kon slapen. Ik lag lang na te denken. Zouden er mensen zijn die ons missen? Misschien mijn moeder wel als ze een keer nuchter is in ieder geval. Misschien Jay? Jorian zei dat ik hem uit mijn hoofd moest zeggen en ik beter verdien. Zou hij zichzelf bedoelen? Ik keek naast me. Daar lag Jorian. Hij lag er best wel lief bij, heel onschuldig. Je zou niet denken dat hij ooit zou weglopen. Aan de andere kant van me ligt David. Hij was al snel in slaap gevallen. Zouden zijn vriendjes hem gaan missen? David lijkt erg op onze vader. Ik had nog niet aan mijn vader gedacht. Hij woont in een andere stad. Hij kreeg vaak ruzie met mijn moeder. Daarom zijn ze gescheiden. Ik voel me echt schuldig dat ik David heb overgehaald om bij mijn moeder te blijven wonen. Ik zou nu alles doen om bij mijn vader te wonen. 'Ben je nog wakker?' hoor ik Jorian zeggen. Ik draai me om en hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Van binnen smelt ik helemaal. 'ja, ik kan niet slapen' antwoord ik. 'Waar dacht je aan' vraagt Jorian. 'Ik zat te denken dat ik graag bij mijn vader zou willen wonen'. Jorian zegt: 'We kunnen er heen gaan......'. Had nooit verwacht dat Jorian dat zou zeggen. Nog een tijdje lagen we elkaar aan te staren. Todat Jorian zei: 'Ga maar slapen morgen wordt een lange dag', hij gaf me een kus op mijn wang en draaide weer om. Ik kreeg het warm en voelde vlinders in mijn buik. Betekent dit dat ik verliefd op hem ben?
'Floor?!' Ik opende mijn ogen en zag Jorian. Hij was al helemaal aangekleed en klaar om te gaan. 'We gaan weer weg, David is ook al klaar' Ik kleedde me om achter een strobaal en pakte de helft van de spullen. Zo gingen we weer verder. Een hele dag liepen we. Onderweg hadden we ook nog wat eten gehaald bij een plaatselijk winkeltje. Het werd al een beetje donker en we hadden nog geen slaapplek. We kwamen bij een dorpje. David had een mooie slaapplek gevonden onder een brug. Nu had ik al helemaal het gevoel dat ik een zwerver was, maar het was de beste plek. David ging alvast slapen onder de brug. Jorian en ik gingen aan het water zitten en keken naar de sterren. Jorian draaide naar me toe en vroeg: 'Wat vind je nou echt van me?' Ik slikte, hoe moet ik hier nou op reageren? 'Nou,.... Ik vind je aardig'. Ik zag hoe Jorian zijn gezicht veranderde. Hij keek nu heel teleurgesteld. Ik bedoelde het niet zo, maar ik durfde niks meer te zeggen. Met mijn ogen volgde ik de golfjes van het water. Na een tijdje stond Jorian op en ik deed hem na. 'Ik ga ook maar slapen denk ik' zei hij. Ik keek in zijn ogen en kuste hem op zijn mond. De kus leek heel lang te duren en het voelde vertrouwd. Jorian keek me na de kus verbaasd aan. En kuste me terug. We liepen hand in hand zonder wat te zeggen naar onze slaapplek terug. Daar lag David lief te slapen. Jorian en ik gingen erbij liggen. Hij hield me lief vast en zo vielen we in slaap.