128. || Rainbows ||

Haar haar was achter op haar hoofd ingevlochten, en geverfd in alle kleuren van de regenboog. Ik keek er met grote ogen naar en begon te grijnzen. Snel zette Cat haar capuchon weer op en ging beschaamd in een hoekje staan. "Waarom heb je die capuchon op?" vroeg ik met een klein stemmetje. "JE HAAR IS VET FREAKING AWESOME!" riep ik en begon random te dansen. Zayn keek me aan alsof ik een zwerver was die de macarena danste in zijn ondergoed.
Oh nee wacht, de zwerver had ook nog een roze met groen gestipte ballenknijper aan. Ja, ik denk dat dat precies de omschrijving was van hoe Zayn nu naar me keek.
Ik maakte mijn dans af met een mooie draai en een buiging. Zayn en Cat waren sprakeloos, maar begonnen daarna keihard te lachen. "Whahahahaha waar sloeg whaha die-dans whahahahaha op?!" Zayn's lach was bulderend, terwijl Cat juist zo hard lachte, dat ze er geen adem meer voor had en ze dus alleen spastisch in de lucht zat te happen. Het zag er grappig uit. "Die dans, was een eerbetoon aan regenbogen." zei ik plechtig en maakte nogmaals een buiging. Wat hun enkel nog harder deed lachen. Het leek erop dat Cat straks ging hyperventileren. "Krijg-geen-adem-" Cat begon, inderdaad te hyperventileren en Zayn stopte met lachen. Met een paniekerige blik keek hij naar Cat. Hij stond op en begon hard op de stalen deur te bonken. "HELP EHBO!" riep hij met een hese stem van paniek. Ik ging rustig naar Cat toe, zei haar dat ze rustig moest blijven, maar ze kon niet anders dan paniekerig naar me kijken en haar keel vastgrijpen. "Wat is hier aan de hand?" gromde de donkere bewaker en opende de deur. "Cat is aan het hyperventileren!" riep Zayn en wees naar Cat. De man leek uit zijn chagrijnige stand te ontwaken.