20

Ondanks ik het niet voelde had ik me ogen gesloten en was blij toen het geluid van de machine ophield. 'zo hij is klaar, ga maar kijken' ik sta op en loop naar de spiegel en zie een symbool op m'n arm, het rode erom heen begint al zachtjes te helen. Sam komt aanlopen met een pleister en doet hem er overheen zodat Henry, De tatooeerder niet kan zien hoe het in een uurtje al geheeld is. Ik loop naar de woonkamer waar Paul, Emily, Embry en Seth die erbij gekomen zijn zitten te praten, ik ga op een stoel zitten en praten beetje over de tattoos, wachtlopen en wat onzin. Na 2 uur vertrekt Henry en haal ik de pleister eindelijk van me arm af. Een geheelde tattoage komt tevoorschijn en glimlach. Na nog een uur besluit ik naar huis te gaan aangezien ik vanavond weer moest wachtlopen. ik pak thuis een glas cola en maak noodles, tosti en pak een zak chips. O dear god! wat ben ik blij dat ik er niet van aankom. ik loop ermee naar mijn kamer en zet het op me bureau neer, ik pak een chipje en geef het aan Brownie die me al vrolijk begroette. Ik moet iedereen maar eens gaan schrijven. Rustig schuif ik aan het bureau en pak een pen en papier en begin te schrijven, als ik bij Roy aankom bedenk ik me dat het zondag is en ik hem zaterdag al zie. Hoe zou hij dit zien? Vriendschappelijk?


'Ash eten je moet over een anderhalf uur wachtlopen!' ik geef brownie nog een chipje en hij neemt de brieven aan. Het is volgende week al kerst en is het donker zodat niemand hem ziet. Brownie hupt vrolijk richting het raam die ik open doe en hij wegvliegt.
Beneden loopt me moeder met een pan macaroni naar de tafel en zie embry met Paul en Jacob op de bank tv zitten te kijken.
Wat lijkt alles toch normaal zo.

Ja ik weet dat deze laatste een beetje saai zijn maar ben even inspiratieloos en probeer tot de tijdsprong weer betere hoofstukjes te schrijven!