126. || Rainbows ||

"Gewoon..." zei Cat schouderophalend en keek naar haar schoenen. De afgetrapte All Stars waren duidelijk aan vervanging toe. "That's the wrong answer." zei hij met een duivelse glimlach. Zijn woorden deden een lichtje bij me branden. "Zayn, mag ik je nummer?" vroeg ik hem grijnzend. Hij keek me glimlachend aan. "Waarom?" vroeg hij me, net zoals hij gevraagd had aan Cat. Cat keek ons dom aan. Ze wist niet wat er speelde. Of, misschien wist ze het wel. Want ze zag het, maar ze begreep er waarschijnlijk niks van. "Om je te kunnen bellen als dat nodig is." zei ik doodleuk. Zayn begon te grijnzen. "Natuurlijk mag je dan mijn nummer Niall." zei hij en hield zijn hoofd scheef. Haha, lol. Ik wist het.
Cat's kaak hing haast op de grond van verbazing en ze keek mij boos aan. "Eeuuhm, ik heb alleen geen pen..." zei Zayn en leegde zijn zakken. Die al leeg waren gehaald voor hij de cel in ging. Ik liep naar de metalen deur en bokte erop met mijn vuist. Ik beet op mijn lip, want nu deed mijn hand, lichtelijk zeer....
Het luikje schoof open en de donkere man keek me geïrriteerd aan. "Mag ik misschien een pen?" vroeg ik lief en keek hem aan met mijn grootste katten-oogjes. "Gnmlrdss..." zei de man. Nou, nee dat was wat ik ervan verstond. Maar toen de man een pen uit zijn borst-zakje haalde en het aan mij gaf maakte het me niks meer uit wat hij gezegd had. "Dank u." zei ik beleefd en het luikje schoof met een harde klap dicht. Trots stak ik de pen de lucht in als een echt pronkstuk. Jaaaah, niemand kon mijn lieve oogjes weerstaan ^^
"Een pen voor de zaynster, astu." zei ik glimlachend en drukte de pen ik Zayn's hand. "Geef me je arm." zei hij grinnikend en schreef zijn nummer op mijn arm.