050

We liepen de aula in en meteen ging de rest aan een tafel zitten bij vier andere mensen. 'Hoi ik ben Jessica.' zei hij linkse meisje en stak haar hand uit. Ik schudde haar hand. 'Andy.' zei ik en ging iedereen af. De blonde jongen met een grote grijns op zijn gezicht was Mike. De japanse jongen heette Eric en het meisje naast hem was Angela. Ik ging aan de tafel zitten en meteen begon Jessica vragen te stellen. 'Waar kom je vandaan?' vroeg ze en beet in haar appel. 'Ik kom uit Engeland, Londen.' zei ik en slikte even. Het deed best wel zeer om het daarover te hebben. 'Wow uit Londen?' vroeg Angela en kreeg en lach op haar gezicht. 'Londen. Hé?' vroeg Jessica en dacht na. 'Daar woont one direction toch?' vroeg ze vrolijk en iedereen keek me meteen aan. Ik kreeg een brok in mijn keel en het huilen stond me nader bij dan lachen. Ik knikte en glimlachte waterig. 'Ken je ze?' vroeg ze en bleek helemaal niks door te hebben van mijn plotselinge stemmingswisseling. 'Ja.' piepte ik en klemde mijn hand om mijn mobiel heen. 'Wow je hebt vast foto's van ze op je mobiel. Ik kijk.' zei ze en griste mijn mobiel uit mijn handen. Ze ontgrendelde hem en keek met grote ogen naar de foto van mij en Harry. Harry drukt op de foto zijn lippen op mijn voorhoofd en heeft zijn armen om me heen geslagen. Langzaam gleed er een traan over mijn wang heen. 'Aaaaw wat schattig.' 'Ja heel erg.' zei ik nors en liep weg. 'Ik ga even lopen.' zei ik in gedachten tegen Edward. 'Dit wordt me te veel.' Ik liep de gang op en liep het lokaal in toen de bel ging. 'Hey meis.' zei Angela en kwam naast me zitten. We hadden nu wiskunde. Super easy. 'Hai.' zei ik terug en pakte mijn mobiel aan. 'Het spijt me. Dat had Jess niet mogen doen. Je mist hem hè?' vroeg ze bezorgd en wreef over mijn rug heen.