If you believe - 9

Ik voel plots het zonlicht op mij schijnen. Heel rustig op ik mijn ogen. De vlekken zijn verdwenen. Met één oog toe en het ander open zie ik de jongen van gisteren, denk ik, in de zetel zitten. Ik ben niet zeker. Gisteren had ik hem maar heel kort en wazig gezien. En de jongen in de zetel zit met zijn rug naar mij. Maar het haarkleur is ongeveer hetzelfde. Hij zit naar de tv te kijken. Een soort documentaire over waterdieren of zo iets. Hij zapt na een tijdje naar een andere zender. "Hé, die documentaire wou ik dus wel zien", zeg ik lachend. De jongen kijkt vlug, precies betrapt, een paar seconden om en kijkt dan terug naar de tv. "Aha, de schone slaapster is wakker." Ik voel me gevleid en een beetje rood worden. Hij zet de tv uit en zet zich recht. Dan draait hij zich om en komt naar mij toegestapt. Dit is de eerste keer dat ik zijn gezicht echt zie. En ik had me de eerste keer iets anders voorgesteld. Ik schrik me rot als ik zie dat het eigenlijk echt wel Niall Horan is. De enige echte. Hij merkt dat ik geschrokken ben. "Wat scheelt er?" "Maar... Jij bent... N-Niall." "Je hebt dat goed gezien." "Ik lach heel flauwtjes, maar mijn geschrokken gezicht trekt niet weg. "Vind je dat erg misschien? Had je liever Harry? Anders zeg je het maar hoor." "Nee tuurlijk niet!", roep ik lichtjes te luid. "Oei sorry, dat was niet zo luid bedoeld. Ik had gewoon niet verwacht dat JIJ in mijn kamer zou zitten. Ik dacht dat je een doodgewone jongen was." " Wel, eigenlijk ben ik dat ook. Probeer gewoon te doen alsof je nog steeds praat tegen 'die gewone jongen'. Net zoals gister." "Oké, ik zal proberen." Ik ben al minder geschrokken en voel een kleine lach op mijn gezicht verschijnen. "Dat zie ik graag ze. Voel je je trouwens al beter?" "Ja, ik durf juist niet rechtstaan. Zou je me misschien willen helpen?", vraag ik vrij onzeker. "Wel, omdat ik een gewone, gentleman ben, wil ik dat wel doen hoor." Wat is hij toch een schatje en nog eens grappig ook. Ik kan nu mijn lach niet meer verstoppen. Hij komt nog een beetje dichter. Hij neemt 1 hand vast. Ik laat mijn benen liggen en kom met mijn bovenlichaam recht. Nu legt hij zijn andere hand op mijn onderrug. Ik sla mijn arm rond hem zodat mijn hand op zijn schouder ligt. Ik zet rustig mijn voeten op de grond en begin helemaal te steunen op Niall. "Zeg, ik wou je helpen, niet dragen." Ik lach en daardoor kon meneer gentleman niet serieus blijven. Beetje bij beetje lukt het om op mijn eigen benen te staan. We laten elkaar meer en meer los. "Gaat het zo?" "Ja hoor, ik denk dat ik het wel kan volhouden." Hij knikt instemmend. "Dat is goed, dan kan je naar de tafel stappen. Ik heb voor jou een ontbijt gemaakt." "Je bent echt wel lief. Dank je. En het is voor jou ook zeker?" Hij kijkt als een ondeugend kindje nu. "Je kent me dus al goed." We gaan naar de gedekte tafel. Hij schuift de stoel voor mij naar achter en gaat dan tegenover mij zitten. "Pak maar wat je wilt hoor." Ik pak een paar koffiekoeken en drink wat fruitsap. Niall pakt van alles wat. "Zeg, jij kent mij wel al, maar ik jou niet hé. Vertel me eens wat over jezelf." "Goh, wie ben ik. Je zal dat wel nog merken. Ik vind het zo moeilijk om daar zelf over te beginnen. Is dat oké?" Hij knikt en lacht eens lief. "Waar zijn de andere jongens eigenlijk?" "Ik dacht dat je het nooit ging vragen, haha. Ze zijn op hun kamers. Gaan we ons klaarmaken en dan naar hun gaan?" Ik stem in en sta recht. Hij volgt mijn voorbeeld. We lopen samen naar de badkamer en maken ons klaar.

Hehe, dit is een lang stukje. Maar goed ook, want ik heb slecht nieuws... Morgenvroeg moet ik achter mijn schoolboeken en direct daarna vertrek ik tot vrijdagavond naar Duitsland. En zaterdag moet ik dansen van 10u tot 14u30 en 's avonds naar een eetfestijn. Zondag moet ik dan weer gaan dansen van 10u tot 14u30. Dus gans die tijd kan ik geen stukjes posten, alvast een grote sorry daarvoor! Maar mijn trailer is nu dus wel al af, dus dit lange stukje en de trailer maken het een beetje goed. Hopelijk vinden jullie dit stukje en de trailer leuk. Xxxxxxxx
TRAILER