Lotte

Lotte van Dast:

'Jongens mijn vriendinnen komen zo hierheen.' 'Wie?' Vroeg Liam. 'Nathalie en Annemiek.' Ik zag op het gezicht van Harry een glimlach bij de naam Nathalie. 'Gezellig.' Zei Liam. 'Harry kan je even meekomen?' Vroeg ik. Harry stond op en liep me achterna. 'Ken jij Nathalie al? Je kreeg namelijk een grote glimlach op je gezicht bij de naam Nathalie.' Harry keek me betrapt aan. 'Ja ik ken haar van de basisschool. Maar ze moest verhuizen omdat haar vader werk had gekregen in Nederland. Ik vind haar nog steeds leuk, ik heb alleen geen contact meer gezocht.' 'Nou dan kan je zo weer een keer met haar praten.' 'Ja dat ga ik ook zeker doen.' We liepen terug naar de kamer. Ik ging weer naast Niall zitten en Harry langs Louis.

Na een uur ging de bel. 'Ik doe wel open.' Ik liep naar de deur. 'HEEEEEEYY!' Riep Anemiek en we gafen elkaar een knuffel. 'HEEEEYY!' Riep ik nu naar Nathalie, en wij gaven elkaar ook een knuffel. 'Kom binnen.' 'OMG!' Hoorde ik Annemiek en Nathalie in koor roepen. 'Oohja sorry ik was het even vergeten te zeggen.' Ik zag dat Nathalie bloosde en wegkeek van Harry. 'Nathalie en Harry kom eens.' Ze kwamen me achterna lopen. 'Oké, nu wil ik dat jullie gaan praten!' Ik liep weer terug en ging dicht tegen Niall aanzitten. 'Uhm Lotte?' 'Ja?' 'Uhm...' Ik zag dat ze verbaasd zat te kijken hoe ik tegen Niall aanzat. 'Annemiek kan je een geheim bewaren?' 'Ja tuurlijk.' 'Niall en ik zijn een stelletje.' 'Awh wat lief!' Ze gaf me een knuffel. 'Maar echt niemand mag het weten! Alleen de jongens, onze ouders en jij weet het.' 'Nee ik zeg het tegen niemand!' 'Zullen we vanavond uit eten gaan met zijn allen?' 'Ja leuk!' Zei Louis. 'Maar waar is Harry eigenlijk?' 'Uhm...' ik vertelde het hele verhaal. 'Ooooh oké.' Zei Louis. We waren nog wat aan het praten toen Nathalie en Harry naar beneden kwamen. Hand in hand. 'Volgens mij hebben jullie wel heel goed gepraat?!' Lachte ik. 'Nee, we hebben nog steeds dezelfde gevoelens als vroeger.' 'Zijn jullie nou een stelletje?' Ze keken elkaar allebei aan en knikte toen ja. 'Gaan jullie mee uiteten zometeen?' 'Ja is goed.' Zei Nathalie. 'Nathalie, Annemiek zullen we ons alvast omkleden en opmaken?' 'Is goed.' We liepen met z'n drieeen naar boven. Na een half uur waren we klaar. We liepen naar beneden en zagen de ogen van de jngens groot worden. Ik ging op Niall schoot zitten. 'Je ziet er prachtig uit.' fluisterde hij in mijn oor. 'Dankje.' Fluisterde ik terug en gaf een kus op zijn mond. 'Zullen we gaan?' Stelde Zayn voor. 'Ja is goed!' We hielden een taxi aan en reden naar het restaurant.

'Dat was echt heerlijk!' Zei Niall. 'Haha wat vind je niet lekker?' vroeg Annemiek. 'NIKS!' Schreeuwde hij. 'Blijven jullie vanavond ook slapen?' 'Ik slaap dan wel bij Harry!' Zei Nathalie. 'Is goed. Niall ligt bij mij. Waar wil jij liggen Annemiek?' 'Ze mag wel bij mij liggen.' Zei Zayn. 'Ik lig dus blijkbaar bij Zayn.' 'Oke geregelt! Maar ik ga al naar bed ik ben echt moe!' 'Ik ga met je mee.' Zei Niall. 'Truste allemaal.' Ik ging iedereen langs voor een knuffel. We liepen naar boven. 'Zullen we morgen langs het ziekenhuis?' 'Maar dan ziet je vader en broertje ons?!' 'Uhm, ze zijn nog niet uit coma.' Ik kreeg weer tranen in mijn ogen. 'Don't cry! Het komt allemaal goed.' 'Dankje Nialler! Je maakt me altijd blij.' Ik ging tegen hem aan liggen en viel in een diepe slaap.