124. || Rainbows ||

"Maar ik rook wel.... En dat ze mijn sigaretten hebben afgepakt is echt om gek van te worden..." mompelde hij. Ik legde mijn hoofd tegen het koude staal en dacht na over wat ik straks tegen Justin, Luke en Matthijs moest zeggen. Justin zou flippen als hij wist dat ik in de bak had gezeten, met een meisje van minstens zo knap als een gemiddelt fotomodel, en een jongen die -ookal kende ik hem pas minder dan 10 minuten- erg cool was. Het kleine luikje in de grote stalen deur schoof open, en een donkere man liet zijn gezicht zien. "Jullie mogen 1 belletje plegen." bromde de zware stem van de man naar Cat en mij. Cat knikte, haar gezicht minder vrolijk dan zonet. De deur werd van het slot gedraaid en we mochten de cel uit om onder toezicht te bellen. Cat graaide haar BB uit het bakje met onze spullen -Harrold had onze zakken geleegd-.
Ze toetste razendsnel een nummer in en begon te bellen, terwijl ze met haar rechtervoet nerveus op de grond tikte. "Heeey Mam, Niall&ik zitten bij het politie bureau... Zou je alsjeblieft onze borg willen betalen?" vroeg ze met een poeslief stemmetje. Er klopte iets niet. Kende haar moeder mij?
"Ja met graffiti. Ik weet het mam..." zeurde ze. De donkere man hield haar streng in de gaten en keek mij af en toe afkeurend aan. "Oké, bedankt." zei Cat tot slot en hing op. Ze zuchtte opgelucht en er kon een kleine glimlach bij haar af. Ik zuchtte ook. Gelukkig, misschien kwam het toch nog goed. De donkere man bromde dat we in onze cel moesten wachten, en dat deden we dus ook. "Mocht jij niemand bellen?" vroeg ik aan Zayn, die met zijn hoofd tegen de muur bokte en inzichzelf mopperde. Nicotine te kort... Bedacht ik me, en in mijn hoofd grijnsde ik.