122. || Rainbows ||

Ik slaakte een diepe zucht en ging zo ver mogenlijk bij de vreemdeling vandaan, in een hoekje zitten. Ik liet mijn hoofd in mijn handen zakken en vervloekte de dag dat ik geboren was. Als mijn ouders hierachter kwamen, was ik dood. Cat leek het allemaal niet zo erg te vinden en maakte er het beste van. "Hallo, ik ben Cat." stelde ze zichzelf doodleuk voor aan de jongen. Hij had zwart haar, bruine ogen en een getinte huid. In zijn oor zat een diamand. Hij zag er in eerste instantie gevaarlijk uit, maar toen hij onschuldig, en licht gevleid naar Cat lachtte; verdween die eerste indruk als sneeuw voor de zon. "Hey Cat, ik ben Zayn." zei hij op een vriendelijke toon. Zijn haar facineerde me. Het stond omhoog als een ski-helling en was aan de zijkant kort afgeschoren. "Aangenaam." zei Cat met een lichte buiging. "Zayn, dit is mijn broertje, Niall." ze huppelde naar me toe en trok me omhoog, om me vervolgens aan de jongen met het vreemde kapsel voor te stellen. "Wie zegt dat jij ouder bent?" vroeg ik haar verontwaardigd. "Weet niet? Hoe oud ben je?"
"17, jij?" vroeg ik haar met vernauwde ogen. Ze begon te lachen. "Hahaha ik ben lekker 18!" riep ze. Zayn keek naar ons tafereel alsof het de tweede wereldoorlog was en een duitser een jood vermoorde. Ja, hij keek nogal geschokt. "Jullie zijn broer en zus. Maar weten niet elkaars leeftijd?" vroeg hij verward. Ik lachte hem vierkant uit, maar het lachen verging me toen ik bedacht dat hij in de cel zat. En misschien gevaarlijk eng kon worden als ik hem beledigde. Waarom zou hij hier zitten?
"Nee, we zijn niet echt broer en zus. Eigenlijk kennen we elkaar net..." fluisterde Cat samenzweerderig en blikte naar de deur. Zayn maakte een 'oh' gebaar en leek het volkomen te begrijpen. "Hoelang zit je hier al?" vroeg ik Zayn nieuwsgierig en zette een stap naar achter om tegen de muur te kunnen leunen. "Een paar uur denk ik, ze denken dat ik iets gestolen heb...."
"Maar dat heb je niet?" gokte ik. Het was redelijk voor de hand liggend vanwege de verloop van zijn zin. "Nee." zuchtte hij. "Ik steel niet." verduidelijkte hij en stond op van de metalen bank waarop hij zat.