O15 Isabelle Cleo Harrison

Oliver was langzaam maar zeker hersteld. Ze ondernamen steeds meer dingen samen, maar wat ze hadden had nog geen officele naam. Al waren ze wel dagen bij elkaar. Samen zorgden ze voor Nathan en Layla die steeds groter en opstandiger werden. Langzaam glipte het tweetal tussen haar vingers door. Ze werden zelfstandig, en waren vaak bij vriendjes en vriendinnetjes spelen. Dus was ze veel alleen thuis. Oliver was ook weer naar huis, maar kwam elk weekend naar haar toe. Het huis kon inmiddels niet veel schoner meer. Er leefde niemand en zij was elke dag aan het schoonmaken. Ze nam gewoon geen rust, want dan ging ze alleen maar denken.

Veel tijd om te denken gaf ze zich vandaag ook niet. Ze was al vroeg bezig met schoonmaken, en tot overmaat van ramp begon het die middag ook nog te stormen terwijl alle ramen en deuren open stonden. Kon ze wéer opnieuw beginnen me dweilen. En zo kon Oliver ook onmogelijk hier aankomen met de trein. Dat werd dus de hele dag schoonmaakstertje spelen aangezien Tyron en Grace de kinderen hadden meegenomen op een klein tripje naar Parijs. Natuurlijk gingen ze naar Disney Land, en ze kon wel raden dat ze alle details van de twee kleine kleuters zou horen. Die waren veel te enthousiast over dat soort dingen. Zachtjes veegde ze met een doekje over de marmeren vloer, en zuchtte kort.

Van schrik slaakte ze een gil toen ze even later een paar handen op haar billen voelde. De bekende lach van Oliver stelde haar gerust. Ze kwam overeind, en draaide zich om. "Ik schrok me te pletter, sukkel." zei ze lachend en gaf hem een zacht tikje tegen zijn neus. Daarna knuffelde ze hem, en liet hem weer los. "Hoe komt het hier zo nat?" vroeg hij verbaasd. "Ja, ik heb met mijn stomme kop de ramen en deuren open laten staan met de storm." zuchtte ze beschaamd. Oliver drukte lachend een kusje op haar lippen. "Kom." fluisterde hij.

Hij had zijn handen voor haar ogen gedaan. Niet veel later voelde ze regendruppels op haar haar vallen. Onder haar blote voeten voelde ze natte straatstenen, en even later nat gras. Oliver haalde zijn handen uiteindelijk weg, en toen ze aan het donker gewend was, zag ze dat ze in de tuin stonden. Snel draaide ze zich naar Oliver om, en keek hem vragend aan. Wat was zijn plan. "Het is heel romantisch om te zoenen in de regen heb ik me laten vertellen." grijnsde hij, en niet veel later voelde ze inderdaad zijn lippen op de hare.