046

Ze keken me even raar aan maar herstelden zich toen. Het angstige meisje keek me twijfelend aan. Aa kom op? Ik bijt toch niet? De bronsharige begon weer te grinniken. 'Hou daar mee op wil je?!' riep ik en keek hem boos aan. 'Sorry kan ik niks aan doen. Ik ben Edward en dit is Bella.' zei hij en legde zijn hand op de schouder van het meisje. 'Ik ben Alice.' zei het vrolijke meisje. 'En dit zijn Jasper, Rosalie, Emmet en Carlisle. Heb je een goede reis gehad? Je komt trouwens bij ons op school. Dat vind je wel goed hè?' ratelde ze aan één stuk door. Ik begon te lachen. 'Ja tuurlijk is dat goed. En heel erg bedankt voor jullie gastvrijheid. Ik wil jullie niet in gevaar brengen vanwege de volturi als jullie snappen wat ik bedoel.' zei ik en pakte mijn koffer op. 'Het is goed, meis.' zei Esme en keek me lief aan. Hier ging ik me wel thuisvoelen. Net toen ik wilde gaan lopen, ging mijn mobiel. 'Mai.' mompelde ik en liet mijn koffer vallen. 'Met, A-' 'Andy! Waar ben je? Harry staat hier voor mijn neus te vertellen dat je in Forks bent? Ben je wel goed in je hoofd? Waarom heb je niks verteld!' riep ze en ik hoorde haar gewoon huilen. 'Ik moest weg. De volturi stond voor mijn deur en stuurden me naar Forks. Geloof me ik had liever bij jullie gebleven. Ik heb dingen moeten doen die ik liever niet had gedaan.' zei ik en dacht aan het uitmaken met Harry. Meteen draaide Edward zijn hoofd om. 'Heb je dat echt gedaan?' vroeg hij en keek me met grote ogen aan. Ik knikte en keek naar mijn vingers. 'Wow. Je hebt veel hetzelfde als ik gedaan.' zei hij en wees naar Bella. 'Andy? Ik moet gaan Harry wil je nog even spreken.' zei ze en gaf de telefoon aan iemand. 'Andy?' vroeg de gebroken stem van Harry. Ik kon het niet. Ik kon het even niet meer en zakte in elkaar op de bank. 'Harry. Het spijt me zo.' zei ik zacht. 'Maar je moet me echt vergeten.' zei ik nog. 'Maar.' begon hij maar ik klikte hem snel weg.