Sabotage..

Xavier's pov
je loopt rustig over de straten als er ineens een balk naar beneden valt. je wilt net weg springen als hij ineens van richting veranderd. je kijkt verbaast als hij neer valt. 'dat scheelde weinig' hoor je achter je en kijkt om. 'paolo?' zeg je 'o ja jij speelde vandaag in de halve finale' hij knikt 'iemand is aan het saboteren ook een deel van mijn team is geblesseerd' zegt hij 'ja een van onze managers moet weer gaan spelen vanwege de blessures' zeg je 'dit word gevaarlijk je kan niet eens meer normaal over straat' zegt hij, je knikt 'ik denk dat in weer terug ga, ten eerste word het donker en ik wil niet geblesseerd raken' zeg je en loopt weg. als je weer terug komt besluit je nog even naar het strand te gaan om nog even je hoofd leeg te maken. als je langs het gedeelte komt waar de hut staat zie je dat er nog iemand zit. als je dichter bij komt zie je dat het elise is die tegen de boom in slaap is gevallen. je glimlacht als je haar zo ziet liggen. het is nu echt donker, je pakt haar voorzichtig op en loopt naar binnen. 'hey Xavier ben je terug' hoor je Sylvia roepen. je punt op elise en ze is direct stil. je loopt naar boven en legt haar voorzichtig neer, ze doet even haar ogen open maar sluit ze direct weer. je geeft haar een kus en kijkt nog even bij de tweeling ook die ligt te slapen.

elise's pov'
je word rond 10 uur wakker, normaal werd je weer eerder wakker. je kijkt omhoog en ziet een briefje liggen
omdat je nog niet wakker was heb ik de tweeling vast mee naar beneden genomen Xavier
oke denk je. je ziet dat het duidelijk zijn chaotische handschrift is dus je maakt je geen zorgen.