005.

Het was lastig me te concentreren op mijn wiskunde boek. De cijfers leken wel te bewegen. Na drie pogingen om een formule op te lossen gaf ik het op. Ik verzin morgen wel een excuus. Ik ging op mijn bed liggen. Het was doodstil in de kamer. Mijn moeder zou vast in slaap zijn gevallen dus het avondeten kwam er ook niet meer van. Onder mijn kussen haalde ik een mes vandaan. Die had ik er neergelegt een maandje geleden. Het leek me de enige oplossing voor het gepest. Ik kijk er een tijd na toen mijn gedachten werden gestoord door mijn ringtone. Snel graaide ik naar mijn mobiel. Het was Jorian, waaarom zou hij bellen?. 'Hallo?' hoorde ik hem zacht zeggen. Ik weet niet waarom maar ik opende heel mijn hart aan hem het voelde heel vertrouwd. ik vertelde dat het me speet dat ik zo reageerde en dat ik verliefd was op Jay, maar hij me niet zag staan. Ik had verwacht dat hij me uit zou lachen, maar hij zei: 'Ik vind het niet leuk voor je om te zeggen maar..' En toen was het stil. 'Jay zou je nooit leuk vinden. Maar jij verdient ook veel beter' Dat deed me goed. Een heletijd was het stil. Een beetje een ongemakkelijke stilte. Toen besloot ik wat te vragen. 'Jorian?, wat zou jij doen als ik er niet meer was?' Jorian antwoorde meteen: 'Ik zou ik huilen uitbarsten. Waarom vraag je dat?, Je bent toch niet van plan om...' Het was weer stil. Hij begreep wat ik bedoelde. Zachtjes zei ik ja. Jorian en ik bleven zo doorpraten. Hij begreep wat ik bedoelde. Hij vertelde dat hij ook gepest was op de basisschool. En dat Jay, tessa en de rest er achter waren gekomen dat hij me leuk vond. En dat ze op een dag hem zaten op te wachten en in elkaar sloegen. Ik begreep al nooit hoe hij aan dat blauwe oog was gekomen. Toen het gesprek was afgelopen was het al donker buiten. Ik liep naar beneden waar David aan tafel zat. Ik hoorde hem snikken. Ik liep naar hem toe en zijn neus bloedde. Ik rende naar de wc en haalde wat papier voor zijn neus. En ik drukte het zachtjes tegen zijn neus aan. Hij keek me aan met tranen in zijn ogen. 'Mama heeft me geslagen' zei hij. Ik schrok en gaf hem snel een knuffel. 'houd mama niet van me?' vroeg hij met een brok in zijn keel. 'tuurlijk houd mama van je, maar ... ze was dronken David, Ze weet dan niet wat ze doet'. David knikte. Ik liep naar de kapstok en haalde David's jas op en gaf het aan hem. David keek me verbaasd aan. 'We gaan naar de snackbar' zei ik terwijl ik mijn jas aantrok. David liep al naar buiten. Snel liep ik naar de bank waar mijn moeder lag. Ik gaf een kus op haar wang en liep achter David aan. Bij de snackbar aangekomen zag ik Jorian zitten. Terwijl David alsvast besteld loop ik naar hem toe. Ik tik hem op zijn schouder. Hij verbergt snel een papiertje waarop hij aan het schrijven was. Ik vraag: 'wat is dat?' Hij aarzelt even en zegt: 'Dit is een plan'. Ik begrijp niet helemaal wat hij zegt en grijp het papiertje. Er staat een ontsnappings plan. Ik kijk Jorian aan. Hij zegt:'Ik kan het gepest niet meer aan en niks lukt, dus ik wou weg.... weg van alles hier ... weg met jou' Ik kijk naar David die staat te bestellen en zeg:'maar david dan? ik kan hem niet alleen laten wie weet wat mijn moeder hem aandoet' Jorian kijkt me verbaasd aan. 'Ze heeft hem geslagen toen ze dronken was en ligt nu half bewustenloos op de bank'. Jorian kijkt geschrokken en antwoord:'Hij kan mee, Wij met zijn drieën?, als een soort.... gezinnetje?' Ik twijfel en lees wat er op het briefje staat. Als ik klaar ben met lezen knik ik. Het lijkt een veilig plan. David komt er aan gelopen en ik vertel hem het plan. Als ik klaar ben met vertellen staart hij nog steeds voor zich uit. En dan zegt hij:'Oké' Van binnen maak ik een sprongetje. We lopen weg. Geen gepest meer, geen dronken moeder meer, geen Tessa meer, geen Jeroen meer en vooral geen Jay meer. Wat een opluchting. Nu maar hopen dat alles goed gaat .....