Feelings, haunted houses, and the train ...

De warme, beschermende, sterke armen die om mijn middel gleden. De geur van buiten, het bos, kaneel en een vleugje van iets wat echt van hemzelf was bedwelmde me. Gale liet me langzaam los: ?Prim,? fluisterde hij. Ik legde mijn hoofd op zijn borst. Ik hoorde zijn hart kloppen. Ik huilde. ?G-gale,? stotterde ik. Waarom was ik nu intiem met de beste vriend van mijn zus? Vond ik het naar? Nee, vond ik het fijn, wist ik niet. Een bewaker stak zijn hoofd om de deur. ?Bijna klaar?? vroeg hij. En hij ging weer weg. ?Gale dit moet een andere keer, dit is wel verboden, we moeten het hier een andere keer over hebben,? fluisterde ik.



?Prim, doe alsjeblieft voorzichtig,? zei Gale met tranen in zijn ogen. ?Nee jij,? zei ik. ?Zorg alsjeblieft voor Katniss en mijn moeder,? fluisterde ik. ?Zal ik doen,? zei hij. ?Dag,? waren de laatste woorden die ik tegen hem zie. Ik ging op een bankje in de kamer zitten. Hoe kon dit? Gale was toch helemaal niet verliefd op mij. Ik had nooit over verkering nagedacht. Ik was nog zo jong. Maar waarsxhijnlijk was dit de laatste keer dat ik iemand lief kon hebben. En dan deed ik dat het liefst met Gale, die ik door en door vertrouwde.
Toen kwamen er weer andere mensen.


Die me naar Peeta brachten. In een auto werden ik en Peeta naar een Station gebracht. Waar een grote bruine stoomtrein voor ons klaar stond. Ik en Peeta hadden de reis zwijgend afgelegd. We zagen onze familie en vrienden op het Perron staan. We zwaaiden en lachten voor de camera`s. Hoe sterker en beter je er uitzag hoe meer sponsers je kreeg.
En hoe meer sponsers je kreeg, hoe meer kans je had om te overleven. Ik en Peeta werden een trein ingeleid. Daar zaten Effie Prul, dat stomme mens van het capitool dus, Haymitch, onze mentor die zich iedere dag weer lam zoop , en nog wat mensen waarvan ik niet wist wat hun naam was.



We werden voorgesteld en het waren onze voorbereidingsteams. We werden aan een tafel gezet en er werden ons dingen uitgelegd. In de avond zouden we kijken naar de herhalingen van de boete. De volgende dag zouden we reizen. De dag daarna zouden we aankomen in het Capitool waar de arena was. Dan werden we opgemaakt en we zouden in een strijdwagen rondgereden worden. Daarna kregen we voorbereidingen op onze interviews. Dan werden we de volgende dag getraint en die dag daarna ook. En dan werden we: . De Arena in gestuurd. Onze dood tegemoet.


Ik en Peeta keken elkaar aan . Ik probeerde hoogte van hem te krijgen. Dat was moeilijk. Mijn ogen waren vermoeid door de lange dag. Er werd een diner binnengebracht. Ik moest eten. Maar het smaakte niet. Mijn hoofd tolde. We kregen een kamer toegewezen. Ik plofte neer op het bed. Mijn oogleden werden zwaar. Maar ik mocht niet in slaap vallen. Die avond keken we naar de herhalingen. Mijn oogleden werden nog zwaarder. Heel zwaar. Als een zombie liep ik naar mijn bed en kleedde me uit. In mijn ondergoed kroop ik tussen de lekker warme lakens. En viel in een kruising tussen dromeland en een spookhuis.